KONSER

22. BÖLÜM |ARTIK...|

Eve girdim.

Ellerim titriyordu. Bıraktım onu, bıraktım...

Bir hıçkırık onu takip eden hıçkırıklara beraber yere çöküp canım çıkana kadar ağladım.

"Canımın canını acıttılar" demişti. Bana canım demişti.

"Özür dilerim!" Çığlığım duvarlara çarpıp bana ulaştı.

Akel'im Ardil'im özür dilerim.

Her şeyim özür dilerim.

Beni öpmüştü onu öpmüştüm sonra onu bırakıp gitmiştim.

Tıpkı duygusuz bir sürtük gibi...

Sürtük olduğumu düşünüyordu kesin. Özür dilerim, özür dilerim.

Annemin yanıma geldiğini gördüm. Şaşkın şaşkın bana baktı.

"Kızım!" Onu görünce ağlamam şiddetlendi.

"Beni taklit etmeyi seviyorsun"

"Söz konusu sen olunca her şey sen"

"Çok tatlısın güz yarası"

Güz yarası, güz yarası. Onun gerçekten de güz yarası olmuştum.

Annem bana kollarını sardı. Ona bile söylememiştim çünkü kötüydü çok kötüydü.

"Kuzum, biricik kızım" dedi bana. Ona sıkıca sarıldım. Anne bıraktım onu, ona çok kötü laflar söyledim. Anne, onu yarasından vurdum...

Bir daha suratıma bile bakmayacaktı ama arkamdan ağlamasındansa benden nefret etmesini yeğlerdim.

•••

2 AY SONRA...

"Saatler geçmiyor, bu rüzgar artık esmiyor
Bana senden kalan hatıralar da yetmiyor
Ellerim üşüyor, fotoğraflar konuşmuyor
Bu zalim dünyada hiçbi' şey beni ısıtmıyor!"

Dedim şarkıya eşlik ederken. Onu 2 aydır görmemiştim. Galiba unutmuştu, gülümsedim.

Dolan gözlerimi yumdum. İstediğim bu değil miydi zaten neden bu kadar acıtiyordu?

Bi' sahne kurmuşum, Kadıköy'de buluşmuşum
Seninle ağlayıp, saatlerce konuşmuşum
Verdiğim sözleri birer birer unutmuşum
Üzgünüm sevgilim düşlerimle savrulmuşum

Bir hıçkırık benden bağımsız çıktı. Sen beni unutmuşken ben neden unutamadım seni Ardil?

Konser alanında daha fazla duramadım. Arkamdan seslenen Gökay ve Menekşe'yi umursamayıp çıktım.

Kalbim sıkışıyor, nefes alamıyorum.

2 ay oldu. Unutmam gerek.

Titreyen bedenimi ayakta durduramadım kaldırıma oturdum.

Dudaklarımı sertçe ısırdım. 2 ay önce onun aşkla öptüğü dudaklarımı...

Unut! Lanet olası unut!

Acaba o kadına geri mi dönmüştü? Hayır, bunları düşünmeye hakkım yoktu.

Onu terk ettiğimden beridir o şeye başlamayı red ediyordum.