Ang Sinisigaw ng Puso (KimXi)

Chapter 35- We Meet Again

Panget na po ba yung story? Sorry po kung boring na siya basahin. Full of twists po yung story ko na to. Please give me suggestions para mas lalo ko pang mas mapaganda ang story ko. Anyway, what do you guys think of the last chapter? Tulungan niyo naman po akong gawing mas exciting ang story ko by commenting. Pasukan nanaman kaya baka medyo late po ako mag-update, magiging busy nanaman po ako.

Dedicated to kay JelayTayco. Salamat sa comments mo. Gusto mo ba yung story? Salamat sa suporta ha? Is there any way I can support you too?

JelayTayco, maganda nga yung story mo eh! Sorry kung late ako ha, ngayon ko lang nakita yung messages ko. Thank you for inspiring me to write as well. Sana magustuhan mo din itong chapter na to. Gumawa ka na ng bagong kimxi fanfic ha? Hehe. Good job and keep it up! Thank you sa continuous support :)))))

Kim's Point of View

"Uh, Kim, have you seen Xian? Kanina ko pa kase siya hinahanap eh, wala naman siya. Nacheck ko na rin yung condo niya, pero wala din. I need him. Medyo urgent kase to Kim eh.", sabi ni Bianca. Mukhang nagmamadali siya.

"Wala dito si Xian, Bianca. Bakit?", tanong ko naman sa kanya. May karapatan akong magtanong, siyempre boyfriend ko iyon, diba?

"Ha? Bakit?", tanong ni Bianca sa akin.

"Sumali siya sa ESP tapos na-assign siya sa Ateneo, kaya nandoon siya ngayon sa Manila.", tugon ko.

"Ganoon ba? Siguro para surpresahin ka noh? Si Xian talaga, hanggang ngayon, hindi pa rin nagbabago."

"Ano ba yung kailangan mo sa kanya?", curious kong tanong, hindi sa mataray at galit na boses, kungdi concerned na tono.

"Kase hinihintay siya ni daddy sa labas ng school. May kailangan kase siyang ipabigay kay Tito Edison, business matters ofcourse.", paliwanag ni Bianca.

"Ah.", simpleng tugon ko.

"Ah, Kim, gusto ko sanang malaman mo na sincere ako doon sa sinabi ko dati. Sorry talaga sa ginawa ko noon, ha? I promise, hindi ko na kayo guguluhin ni Xian at wala akong gagawin para saktan kayo. Nareceive mo ba yung text ko sayo kagabi? Medyo late ko na kase nasend eh.", banggit ni Bianca.

"Ah, hindi. Bakit? Ano ba yung sinabi mo?", tanong ko.

"Uh, basahin mo na lang. Pero kakasabi ko lang actually. Kim, mauna na ako ha? Maglunch nalang tayo mamaya sa cafeteria, pupuntahan ko lang si daddy sa labas, kanina pa ako hinihintay noon eh. Tsaka, late na din ako sa klase ko.", sabi ni Bianca.

"Ah, sige. Thank you Bianca. Mamaya nalang sa lunch.", sagot ko at naglakad na palayo si Bianca.

Nilabas ko naman ang cellphone ko para tingnan ang text ni Bianca. Pag tingin ko sa cellphone ko, two text messages unread from unknown number. Received at 11:00pm. Binasa ko ang message.

To: Kim

Hi, Kim! This is Bianca. I hope you don't mind me texting, hiningi ko kase ang number mo kay Xian dati. Anyway, I texted to tell you that I joined the Exchange Student Program and was assigned to go to Stanford (just so you know, hindi ko iyon pinili, i was assigned). Incase me and Xian cross paths, hindi iyon dahil gusto ko sirain ang relationship niyo, I learned my lesson. I'm sure me and Xian are going to go on a meet-up or something, but that's only because we're friends. Magkaibigan din tayo kaya gusto ko alagaan ang friendship na yun. Hope to see you soon, Kim! - Bianca Sy.

From: Unknown Number

Dalawang beses niya sa akin sinend ang message na iyan. Natuwa ako sa inasal ni Bianca, dahil nagbago na talaga siya. Para bang humihingi pa siya ng permiso kung pwede silang magkita ni Xian, sa akin naman, walang problema iyon, I mean, they're friends. Kahit pala hindi sabihin sa akin ni Xian to, si Bianca naman ang magsasabi. I'm glad na nag-iba na siya, hindi na siya tulad ng dati.