Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
〰️〰️ "Yüreğimde senin resmin, Kulağımda senin sesin, Ve içimde sana kavuşmak ümidi, Bu sabah beni sarhoşa döndürdü." Nazım Hikmet 〰️〰️
Genç adam, günlerdir hayalini kurduğu güne kavuşmanın verdiği mutlulukla arabasına yaslanmış bir vaziyette hoşlandığı kadını bekliyordu. Arabasının yan aynalarından sürekli kendini kontrol ediyor, içinde bastıramadığı heyecanla bir iki adım atıp nemlenen ellerini kuruluyor ve bir türlü geçmek bilmeyen zamana küfretmemek için dudaklarını ısırıyordu.
Aslında zamanın bir suçu yoktu, kendini güneş doğar doğmaz bir anda dışarıda bulmuştu. Evdeki bütün duvarlar sanki üstüne geliyordu ve onun bu asla alışık olmadığı yeniyetme heyecanıyla dalga geçiyordu.
Narin'in evinin bir alt sokağındaydı. Genç kadını, önünü alamadığı hisleriyle korkutmak, ürpertmek istemiyordu. Karşısında bir zavallı gibi hissetmek hiç istemiyordu. Kendi duygularını da heba etmeden kendince birtakım önlemler alarak heyecanını bastırmak için epey çaba sarf ediyordu.
Oysaki zayıf kalbi, Narin'in ona her bakışında anlık da olsa durmuyor muydu? Yüreğinin atışlarını, kulaklarındaki o yoğun baskıyla hissetmiyor muydu? Midesindeki kasılmalarla iki büklüm hale gelmemek için kendini dik durmak için zorlamıyor muydu?
Çok çaresiz bir aşıktı.
Ne yapsa elinde kalacak bir durumda, kendini çıkmaz sokakların o puslu ve soğuk havasında kaybolmuş hissediyordu.
Bazen karşısına geçip gözlerine bakarak kendi gerçeğini haykırmak istiyordu bazen de dudaklarını birbirine dikerek sonsuza kadar bağlı kalmasını istiyordu. Haykırarak susmak, boğazını acımasızca saran çivili tellerden ibaretti.
Narin, adı gibi narin bir insan değildi fakat biliyordu, insanlara o zaten kırılmaz diyerek yüklenilmesi çok alçakça bir hareketti. Gerçi üzerinde pek bir etkisinin olduğunu da düşünmüyordu. Kendisi gibi etkilense nasıl bu kadar soğuk durabilirdi, hiç bilmiyordu. Seven kalp, sıcacık olmaz mıydı? Oysaki Narin'e dokunsa donacağını hissediyordu. Ancak bazı zamanlar, konuştukları o kısa aralıklarda gözlerindeki tebessümü görüyordu. Asıl mesele, gözlerdeki tebessümü görmektir diyerek kendini kandırıyordu. Narin, dudaklarındaki hoş kıvrımlarla kendisine bakıp bir şeyler söylüyordu, sırf onu daha iyi hissedebilmek için ona yaklaştığında heyecanla yükselen göğüs kafesini de net bir şekilde görebiliyordu. Kalbi karışıyordu. İçinden bir ses diyordu ki, o da senden hoşlanıyor, evet belki senin kadar değil ama o da boş değil.
İşte böyle düşündüğü anlarda yapmak istediği tek şey Narin'i birden kendisine doğru çekip onu nefesi kesilinceye kadar, aklı başından uçarcasına, yarınları düşünmeden, hesapsız ve kitapsızca öpmek oluyordu. Sıcak nefesi kendi nefesine karışsındı, yumuşak dudakları kendi dudak kıvrımlarında dans etsindi ve onu hiç bırakmasındı...
