61. DAKİKA

33. Bölüm

Bora kazağı giyerken dağılan saçını bir iki hamleyle düzeltip baktı esmerine "notlar Necatinin sevgilisi için, kalmış dersten ve.." deyip daha devam edecekken esmerin huysuz soluk vermesiyle kesti cümlesini. Ne oldu der gibi baktı esmere.

"Oğlum sana ne lan kim kalmis kalmamış. Her hıyarım var--" deyip devam edecekken sustu birden ve cümlesini daha nezaketle söylemeye çabaladı. Sabah sabah tartışmanın manası yoktu "Her salatalığım var diyene tuzla mı koşacaksın" evet kesinlikle daha normal bir cümle oldu!

Bora birden kahkaha atınca esmer onun kızmasını beklediği için kısa bir afallama yaşadı. Kaşlarını daha da çatıp ciddiye alınmamanın kızgınlığını tartışacaktı ki Bora seri bir hamleyle dudağına minik bir öpücük kondurup "senin kibarlığını yerim" deyip bebek sever gibi burnunu burnuna sürtüp çekildi. "Bi de ciddiye almıyor!" Diye homurdandı esmer.

Bora neşeli ifadesini bozmadan "cıks bugün sinirlenmeyeceğim" deyip sandalyeye oturdu. Esmeri hala ona bakarken devam etti "plan yaptım sen uyurken"

"Ne planı "

"Bizim için, oturaklı bir hayatımız olsun diye" açıkladı kumral.

"Bizim için olan planı sen, ben uyurken yapıyorsun!" Diye huysuzlandı. "Kesin götüm gibidir" dedi. Biliyordu ki Bora ona danışmadan plan yapıyorsa içinde hoşuna gitmeyecek noktalar vardır. Elindeki havluyu dolabına bırakmak için dönmüştü ki Boranın ani bir çekişiyle kucağına oturdu. Esmer neye uğradığını şaşırmış şekilde kumrala bakarken Boranın çapkın ifadesiyle duraksadı. "Yok o kadar güzel bir şey bulamam. Yanından bile gecemez" gülümsemeyi de ihmal etmiyordu Bora konuşurken.

Hakan utanmak ve çarpan kalbinin heyecanını bastırmak için kalkmak istese de Bora izin vermeyince pembeye dönen kulakları kırmızıya çalıyordu artık.

Esmerin utandığını anlayınca elini kırmızıya dönen kulaklarına götürüp minik minik okşadı ardından saçlarına geçti. "Dört beş ay sonra mezun olacaksın" diye sakin bir tonda konuşmaya başladı Bora. "benden önce mezun olacağın için benden önce atanman lazım, ki seneye bende yanına geleyim" diye çocukla konuşur gibi konuşmaya devam etti "bir ev bulacağız ve sen ders Çalışacaksın. Bende bir iş bulup.." dedi an esmer, Boranın ağzını iki parmağıyla kapadı. "Hayır!"

Bora, dudağındaki elleri avcuna alıp indirdi. "Evet Hakanım, bu yıl ben bizim için çalışacağım seneye atanınca sen bizim için çalışacaksın. Bir yuvamız olsun istiyorum." Diye sakin ve istekle konuşmaya devam etti. "Kötü bir iş değil normal bir yerde arayıp bulurum. Ev kirası, faturalar, mutfak bunların hepsi sadece burslarımızla hallolmaz gülüm" deyip elini esmerin yanağına götürdü Biliyordu ki esmere dokununca daha bir dikkatle dinliyordu kendisini. "Senin bu yıl atanman lazım, çünkü seneye ben sınava girersem bi aksilik çıkmadıkça yüksek alır senin yanını yazarım" esmerin düşen ifadesini görünce "en azından deneyelim olmadıysa yapamadıysan seneye benim atandığım yerden hazırlanırsın, istemezsen hazırlamazsın bile, ben atandıktan sonra önemli değil. Seni zorladığımı düşünme sadece okuyorsak bu mesleği yapmak istediğini düşündüm. Istemiyorsan, başka bir şey istiyorsan onun için çabalayalım. Hm?"

"Bilmiyorum" diye mırıldandı esmer. Kumralın tüm yükü sırtlanmasından hoşlanmamıştı. Atanmak istiyordu ama Boraya yük olarak değil. Ikisi birlikte çalışıp birlikte geçinebilirlerdi. "Ikimiz çalışalım başka türlüsü olmaz" deyip kumralın gözlerine baktı.

"Olur gülüm, neden olmasın sende çalışacaksın zaten. Bizim için. Ben çalışırken fiziksel olarak yorulacağım belki, o da gece seninle uyurken geçecek. Sen bizim için zihnini yoracaksın zor bir sınava gireceksin. Yarın daha rahat ve mutlu yaşamak istiyorsak bugün fedakarlık yapmalıyız di'mi" deyip gülümsedi.