" မင်းခြေထောက်အောက်မှာ ကင်းမြှီးကောက်ကြီး!! "
အစအနောက်သန်သည့်လင်းရောင်က ကောင်းမြတ်ခြေထောက်အောက်လက်ညှိုးထိုးပြကာ ကြောက်လန့်နေသည့်ပုံစံဖြင့်စနောက်လိုက်၏။သို့ပေမယ့် ကောင်းမြတ်ကအနည်းငယ်မျှတုန်လှုပ်ခြင်းမရှိပဲ လင်းရောင်ကိုပေကပ်ကပ်ဖြင့်သာစူးစိုက်ကြည့်နေဆဲဖြစ်သည်။
" မင်းက စလို့လည်းမကောင်းဘူး တကယ်ဘုကလန့်ကောင် "
လင်းရောင်ကစိတ်ပျက်သွားသည့်ပုံစံဖြင့် ကောင်းမြတ်စားပွဲပေါ်သို့ကြက်ဆီထမင်းဘူးပစ်တင်လိုက်သည်။
" ကိုကိုမောင်ပေးခိုင်းလိုက်တာ "
လင်းရောင်ပစ်တင်ပေးသည့်ထမင်းဘူးကို ကောင်းမြတ်ကသူ့စားပွဲထောင့်တွင်ကပ်ထားလိုက်ပြီး နားကျပ်ပြန်တပ်ကာသီချင်းဆက်နားထောင်နေသည်။
" အနည်းဆုံးတော့ ကျေးဇူးတင်စကားလောက်လေးပြောသင့်တယ်မဟုတ်ဘူးလား "
လင်းရောင်က ကောင်းမြတ်စားပွဲနားတွင်သာရစ်သီရစ်သီလုပ်ကာ အာရုံလာနောက်နေတာမို့ ကောင်းမြတ်ကစိတ်ရှုပ်နေသည့်ပုံစံဖြင့်သူ့နားထင်ကိုလက်နဲ့ဖိရင်း သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
" ကျေးဇူးပဲ.... ကျေနပ်ပြီလား "
အဆွဲအငင်မရှိပဲ တုံးတိပြတ်သားတဲ့အသံကြောင့် လင်းရောင်ကရယ်ချင်နေသည့်ပုံစံဖြင့် တစ်ဖက်လှည့်ကာကြိတ်ရယ်လိုက်သည်။
ကောင်းမြတ်ကတော့ သူ့အားစိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးမည့်သူမရှိတော့တာကြောင့် ခဲတံတစ်ချောင်းကိုသူ့လက်ထဲလှည့်ကစားကာ အေးအေးလူလူဖြင့်ခေါင်းမှောက်အိပ်နေလိုက်တော့သည်။
******
" တောက် !! ဘယ်သူက ဆိုင်ကယ်ဘီးကိုဖောက်သွားလဲမသိဘူး "
" ဘာဖြစ်လို့လဲ Van "
" ကျွန်တော့်ဆိုင်ကယ်ဘီးပေါက်သွားလို့လေ မနက်ကတင်အကောင်းကြီးရှိသေးတာ အခုနှစ်ဘီးလုံးလေလုံး၀မရှိတော့ဘူး "
" ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ "
" ဒီအနီးအနားမှာလည်းပြင်ဆိုင်ရှိတာမဟုတ်ဘူး ကျွန်တော်ကဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် ရှောင်းကိုအိမ်ပြန်ပို့ဖို့နောက်ကျမှာပဲစိုးရိမ်တာ "
