"Beni bu şehre sor, de ki; bu adam daha önce birisine böyle sevdalanmış mı? Sor. Bu adamın sol yanı benden önce hiç aşktan yanmış mı?"
"Sen ilk defa yandığından mı yananın bir sen olduğunu sandın Yusuf?"
Ay biz geldik, sizi şöyle bekletmeden bölüme alayımm..
Yazdığım en uzun bölümlerden birisi de bu oldu, neyse ki kendimi dudurabildim :))
.....
🎵 Duman- Elleri Ellerime
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Yine o his belirdi içimde. Bir süredir yoktu ve çıkıp ben buradayım diyordu sanki.
Hayattaydım, bende bu dünyadaydım ve benim de çektiğim bütün zorluklara karşı yaşamam için bir nedenim vardı. Hangimizin yoktu ki? Peki beni neden bu kadar kusmak istiyordu kendinden bu dünya?
Beni sığdıracağı tek bir odacığı bile bulunmuyor muydu? Ben neden camsız, kapısız bir evde kendi nefesimle ısınmaya çalışıyordum. Yuvasız olan herkese bu mu reva görülüyordu?
Sanki ben bir belaydım da dokunduğum her yere bir parçamı bırakıyordum. Artık dokunmaya da gerek kalmıyordu, ben sanki parça parça ölüyordum.
Umut etmek çok kolay gibi geliyordu bazen. Hayal kurardın başta, sonra ne yapmak istediğini belirlerdin ve o içinde filizlenen hissi avuçlarının içine alarak büyütmek isterdin. Sanki yeniden doğmuş gibiydin, yarınların bambaşka senle aydınlanacaktı ve sen iyileşecektin.
Yarınların hep karanlıkta kaldı, iyileşmeyi bu kadar çok mu istemiştin?
Buradaydım ve sanki yine birilerine beladan başka bir şey getirmemiştim. Ne olacağını bilmiyordum sadece korkuyordum ve gitmek istiyordum. Benim yüzümden artık kimse zarar görsün istemiyordum. O adamın bu ailenin peşini bırakmayacağını gözlerinde ki hırstan anlamıştım. Nedeni ben mi olacaktım bilmiyordum fakat içimde ki o huzursuz hisse engel olamıyordum.
Tek başıma kalmak için gelmiştim sanki dünyaya. Kimse vebalıymışım gibi bana dokunmamalıydı, ben kimseye bulaşmamalıydım. Bir şey olacaksa eğer bu sadece bana olmalıydı, bir şeylerle savaşacaksam bunu yalnız başıma yapmalıydım. Belki de onları hayatıma bu kadar dahil etmek aptalcaydı. Kahretsin, korkuyordum! Ben burada ki insanlara benim yüzümden bir zarar gelmesini bırak, evlerinde ki bu huzurun bile sırf varlığım yüzünden bozulmasından deli gibi korkuyordum.
