"Beni bu şehre sor, de ki; bu adam daha önce birisine böyle sevdalanmış mı? Sor. Bu adamın sol yanı benden önce hiç aşktan yanmış mı?"
"Sen ilk defa yandığından mı yananın bir sen olduğunu sandın Yusuf?"
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Marsis / Ander Sevdaluk
Bir şeyler duymak istediğiniz zamanlar olurdu. Sanki duyduğunuz an sizi daha iyi hissettirecekmiş gibi düşündüğünüz şeyler.
Hissettirmiyormuş.
Karşımdaydı. Ondan sakladığım, daha doğrusu saklamaya çalıştığım şeyleri en çıplak şekliyle gördüğünü bana çok net bir şekilde gösteriyordu. İstediğim bu değil miydi? Bunu beklemiyor muydum? Hatasını kabul etsin ve Yaren'in arkasında dursun istemiyor muydum? Peki neden bu kadar kötü hissettiriyordu?
"Anlıyor musun beni şimdi?" Bakışlarım ön camdan yüzüne taşınırken odağında benden başka hiçbir şey yok gibi dikkatle yorgun gözleriyle yüzüme bakıyordu. "Çok iyi sakladığın şeylerin apaçık biri tarafından görülmesi nasıl bir his, şimdi anlıyor musun beni? Ben senin gözlerine her baktığımda böyle hissediyorum."
"Kötü mü hissediyorsun sen de?"
"Bu sana kötü mü hissettirdi?" Diyerek atıldı aniden. Duyduğu şeyi kabullenmek istemiyormuş gibi çatılmıştı kaşları. Dudaklarım aralanmadan önce gözbebeklerimi ondan uzağa, önümüzdeki mavi denize taşıdım.
"Benden özür dilemeni istemiştim," dediğimde yüzünün aldığı şekli bilmiyordum. Nedense söylediğim ve birazdan söyleyeceğim şeyleri yüzüne bakarak sarfedemezmişim gibi geldi o an. Neden böyle hissettiğimi anlayamıyordum. "Hayatındaki kadın olarak bana o şekilde çıkıştığın ve kendi düşüncelerinin yanında benimkileri önemsemeyip küçümsediğin için sadece özür istemiştim." Bakışlarım tereddüt etmeden koca mavilikten yanımdaki adama çevrildi. "Bugün bu kadar kırgınsam sana, dün iş yerine geldiğinde yaptığın şeyin farkında olmayarak benimle iletişim kurmandı. En azından farkında olmanı isterdim."
"Her şeyin farkında olup nasıl davranacağını bilemediğin anlar oldu değil mi?" Bir cevap beklemiyordu, yanıtı zaten biliyordu. "Bilmiyorum Mihri, ben annemden başka kimse için sağına soluna bakmadım cümlelerimin. Bilmediğim bir şey için omuzlarına bir kırgınlık daha yükleme."
"Bilmiyorsun." Diyerek kendi kendime konuşurken yüzümü seyretmeye devam etti. Bakışlarımı gözlerine kaldırdığımda, "Bilmiyorsan senden beklediğim şeyler için suçlu mu sayılırım öyleyse?" Diye sorduğumda oturduğu koltukta mümkünmüş gibi oturuşunu değiştirerek bana daha da yaklaşmaya başladı. Ne kadar yaklaşırsa yaklaşsın bir yere kadar mesafesini korumayı bilmişti.
