"Iiwan mo din ako?" She asked. Halos walang boses na lumabas. "Iiwanan mo na din ako?" She asked again. Tuloy tuloy lang ang pagtulo ng luha niya.
"I'm sorry Zani." Paghingi ng tawad nito. Then he explained na kailangan na din kasi niyang umalis. He's going to metro to study there. Mag ha-highschool na din kasi si Avien.
Napayuko nalang si Zani. Hindi niya pwedeng pigilan ito.
"I want to stay here. Pero ayaw nila mama." He added. Napatango nalang siya bilang pag intindi.
"Ngayon na ba kayo aalis?" She asked. He nodded.
Iiyak na naman sana siya. Pero naalala niya ang kasasabi pa lang ni Avien. She need to be strong, brave at wag siyang iiyak parati. So she tried her best not to cry in front of him.
Avien noticed it. That's why he let out a sad smile and pat Zani's head.
"Good." He said. At saka niya nilapitan si Zani. Huling yakap. Kasi matatagalan pa bago niya ulit ito mayakap ulit.
Avien stayed there for an hour.
Umiyak na naman si Zani noong paalis na ito. Kahit si Avien ay naiyak din ng kaunti.
But before leaving, Avien gave Zani a number. He told her to memorize it and call her kapag nagkataon. Meron namang telepono ang bahay nila Zani.
The day her mother took home her new husband is also the day Avien leave her.
As a child, hindi niya maintindihan ang lahat. But her heart was broken into pieces.
Her mother's new husband seems nice which is her Tito Ricky.
She saw her mother being happy again. Medyo mabait din ang pakikitungo ng bagong asawa ng mama niya sa kanya.
Kaya akala niya magiging okay na ang lahat. Na okay lang ang lahat.
Pero akala lang pala niya iyon.
Just 2 months after it ay nagbago na ang ugali ng tito Ricky niya. Their life became hell dahil sa kamay ni Ricky.
"Tama na! Please maawa ka!"
Napapitlag si Zani noong marinig ang mama niya na umiiyak habang nagmamakaawa. Nasa sala siya.
Nanlaki ang mata niya noong makita niya ang mama niya. Hila hila ng Tito Ricky niya ang buhok ng mama niya habang pababa ng hagdan. Her mother is barely covered. Wasak ang damit nito na pantulog. May pasa din sa mukha nito.
Nanlalaki ang mata ni Zani. Her mother's face is full of evidence of violence.
Naiiyak na siya. Natatakot. Hindi niya kinakaya ang nakikita niya. Ilang beses na niya itong nasasaksihan pero hindi pa rin siya nasasanay.
Paano siya masasanay sa ganito? Hindi siya kailanman masasanay dahil mas nadagdagan ng nadagdagan ang takot na nararamdaman niya. Takot sa katulad ng tito niya. Takot sa lalaki.
How can she stay brave and strong kung unti unti pinapahina na siya ng takot?
Her eyes watered.
"Anong tama na! Ito ang gusto mo diba! Diba!" Sigaw ng tito niya sa mama niya. Sunod sunod na pag iling ang ginawa ng mama niya.
Chapter 32
Start from the beginning
