"Zani. Sandali lang. Hintayin mo ako."
Pero hindi ko pinansin. Pinaandar ko ang kotse.
Iisa lang ang nasa utak ko sa ngayon. Ang lumayo kay Avien. I need to ran away. And as I ran away, memories also keep rushing in.
*****
3rd POV
And as she is driving away the memories of her childhood is also rushing in.
Noong time na una silang nagkakilala ni Avien.
Nalaman niya na kapit bahay niya pala ito.
The time when they happily played together.
Naalala niya lahat lahat.
Every bit of her memories.
Kung paano ang masayang bahay ay nag iba. Mula noong namatay ang papa niya dahil sa atake sa puso ay napabayaan na siya ng mama niya. Kung paano ito naging alcoholic. Kung paano gabi gabing lumalabas ang mama niya. Kung paanong ang isang maalaga at mapagmahal na ina ay unti unting nawala sa kanya.
And after 10 months ay bigla itong nagbago ulit. Hindi na ito palaging lasing kapag umuuwi ng umaga pero nakikita niya ang suot nito. She keeps on going to school at kapag nakauwi na siya kinahapunan ay palagi siyang maghihintay sa garden sa pagdating ni Avien siyang naging karamay niya.
After two months at nag uwi ang mama niya ng lalaki. Isang taon palang noong namatay ang papa niya pero may bago na agad ang mama niya.
And worst ay kasal na ang mga ito and on the same day.
Zani is patiently waiting for Avien. Dahil nakasanayan na niya na hintayin ito sa may bakuran nila.
At habang hinihintay niya ito ay hindi niya maiwasang mapaluha. Ang mama niya, kinalimutan na nito ang papa niya.
Paano na siya ngayon? Bumubuo na ng bagong pamilya ang mama niya. Paano na siya? Sino na ang matatawag niyang pamilya?
"Zani." Rinig niyang tawag sa kanya. Agad niyang nabosesan iyon.
Tumingala siya.
"Kuya Avien!" Zani called at agad agad na tumayo at niyakap ito.
Humagulgol siya ng iyak. Ang isang batang katulad niya na naghahanap ng karamay sa buhay ay nahanap niya kay Avien. Whom Zani treated him as his big brother.
"Kuya, si mama. Kinalimutan na niya si papa. Nagpakasal na siya sa iba. Paano na ako ngayon?" Sumbong ni Zani habang humahagulgol.
"Paano na ako?" She asked again. But Avien just push her slightly. Makikuta din sa mukha ni Avien ang lungkot. His eyes were also watering. Halatang naiiyak din ito pero gusto lang niyang pigilan.
He wiped Zani's tears. Pinusan niya ang pisngi nito na hilam na sa luha.
"I don't know. Pero piliin mo lagi ang magpakatatag. Be strong, be brave always and don't always cry. Para kahit na wala ako sa tabi mo kakayanin mo ang lahat." Avien said na siyang ikinatigil sa pag iyak ni Zani.
Kumunot ang noo ni Zani. Pinag aaralan ang mukha ni Avien. She saw his face. He is sorry.
Pumatak ulit ang luha ni Zani. Dahil naiintindihan niya. Kahit na bata pa siya para maintindihan ang ibig sabihin ni Avien ay naintindihan niya. Maybe her mind matured early because of what is happening in her life.
Chapter 32
Zacznij od początku
