My Unwanted Wife [Book 1]

kabanata 2

Hindi umuwi ng bahay si Archer after niya akong awayin last night. Mabigat ang dibdib ko nang bumangon ako.

Habang pababa ako ng hagdan, nararamdaman ko ang paninikip ng dibdib ko.

Dumiretso ako sa kabinet sa kitchen para kunin ang gamot. Nakalimutan kong uminom kagabi.

Sh*t! Ang sakit ng dibdib ko.

Aabutin ko na sana ang gamot ko nang biglang mawalan ng liwanag ang paningin ko kaya tuluyan akong bumagsak.

When I opened my eyes, the white ceiling greeted me. I scanned around and saw a destrox hanging on my hand.

I sat up properly, then the door suddenly opened, and Chloe came in.

"Thank God, you're awake." She approached me and placed the food she was holding on the side.

"What am I doing here?" I asked her.

Tinaasan niya ako ng kilay. She sat beside me bago ako nasagot.

"I found you passed out in the kitchen, Avery. If I hadn't come, you might have left us," she said, gripping my hand tightly.

"I'm sorry," yun lang ang nasabi ko. Hindi ko alam kung ano pa ang sasabihin.

"Ayokong umiyak," she sighed. She stood up, kumuha ng plato, at nilagay doon ang biniling pagkain.

Hindi ko alam ang tawag doon pero maraming gulay ang laman.

"Sya nga pala, I called your demon husband," sabi niya habang inaayos ang pagkain sa harap ko.

I took the spoon at tinikman ko. Masarap naman kaya tuloy-tuloy lang ang kain.

"Dapat hindi mo na ginawa yun." Wala siyang pakealam sa akin o sa mangyayari.

"Aba! kailangan din niya mag-alala sa'yo, Avery, kahit malabo," niligpit niya ang pagkain ko bago ibinigay ang gamot.

Kinuha ko iyon at ininom.

"Naistorbo mo lang ang trabaho niya, Chloe. Besides, wala naman siyang balak na puntahan pa ako dito-" hindi ko natapos ang sasabihin nang biglang bumukas ang pintuan.

My eyes widened nang makita kong pumasok si Archer habang hingal na hingal.

Bumilis ang tibok ng puso ko. Seryoso siyang tumingin sa akin.

"Nandito na pala ang 'ASAWA' mo," diniin ni Chloe ang pagtawag sa asawa ko habang nakatingin kay Archer na papalapit sa amin.

"What happened?" unang tanong ni Archer. Hindi ko alam kung tama ang nakita ko pero nag-aalala siyang tumingin kahit mabilis lang iyon.

"Nalipasan ng gutom ang asawa mo kaya nahimatay." Pinaniningkitan ako ni Chloe.

Ayaw na ayaw niyang magsinungaling pero kailangan. Hindi naman talaga ako nalipasan ng gutom, alam ni Chloe iyon.

"Labas mo na ako," paalam niya. Tumango ako bilang sagot.

Naiwan kaming dalawa ni Archer kung saan ako naka-confine, tinuon ko ang tingin ko sa kamay ko para hindi magtama ang tingin namin.