Karanlık Sırlar

Fazla uyumadın

Magnus masasının üstündeki kahve bardaklara bakmıştı umutsuzca.

Belki de 6. bardak kahvesiydi. Ya da 7 mi olmuştu?

"Uyu biraz." Dedi Alec onun üstüne kendi ceketini örterken.

"Sen neden uyumuyorsun?"

"Insomnia'm var benim. Zaten normalde de uyuyabilen bir insan değilimdir. Aşırı yorgun, içkili olursam anca öyle biraz uyuyorum." Demişti Alec Magnus'un karşısına otururken. "O yüzden 2 gün uyumasam bile sorun etmem ama sen sorunsuz uyku çeken bir insan gibisin."

O yüzden  o gece uyumuştun. Hem içkiliydin hem de seks ile kendimizden geçmiştik.

Magnus düşündüğü şeyle bir anda utanmıştı. Karşısındaki adamla aylar önce deliler gibi seviştiğini düşünmek garip hissettiriyordu.

"Uyumak için ne yaparsın?"

"Bazen ilaç kullanıyorum. Bazen kendimi yoracak şeyler yapıp güçsüz düşmeyi bekliyorum. Pek bir seçenek yok bu konuda çünkü bedenim kolay kolay güçsüz düşmez."

Alec bunu derken gururlu bir şekilde gülmüştü.

"Ben biraz yürüsem yoruluyorum." Demişti Magnus gülerek. "Mümkün olsa bütün günümü yatakta geçiririm."

"Bu çok belli oluyor. Ama yine de vücudun iyi bir durumda gözüküyor."

"Babam zorla spora götürdüğü içindir." Deyip eliyle masanın üstünde duran bardakla oynamaya başladı Magnus. "Bu mesleği kendi isteğimle seçtim ama beni pişman ediyor bazen."

"Neden öyle dedin?"

"Kuralcı bir baba ile yaşamak nasıl bir şey biliyor musun?"

"Çok iyi biliyorum." Demişti Alec ciddi bir tonla konuşup. "Kuralcı bir babadan daha kötü bir şey varsa o da kuralcı anne babadır."

Alec bunu dedikten sonra sessizleşmişti.

"Annem ben küçükken bizi bırakıp başkasıyla evlendi." Demişti Magnus konuşmaya başlayıp. "Babam o andan sonra daha kuralcı bir herif olmaya başladı. Aslında onu suçlayamam, annemin gidişi hiç iyi etkilemedi ikimizi de."

"Bir anne çocuğunu bırakıp nasıl gidebilir?"

Alec düşünmeden konuştuğunu cümle sonuna gelince anlamıştı.

"Özür dilerim, öyle demek istemezdim."

"Özür dileme. Ben de senin gibi düşünüyorum. Liseye geçtiğim zaman arayıp sormaya, beni yanına çağırmaya başladı ama çabası boşunaydı. İçimde olan anne sevgisini çoktan öldürmüştü zaten. Bu yüzden... babamla tartışsam da onun gözüne girmek için her şeyi yaparım çünkü o benim tek ebeveynim. Çünkü o beni terk etmedi ve yanımda oldu."

"Bir ebeveynin yapması gerekeni yapmış sadece." Dedi Alec acı bir şekilde gülerek. "Keşke ailem de beni küçükken bıraksaydı."

"Öyle deme, bu çok acı bir durum. Ne kadar acıttığını bilemezsin. İster 3 yaşında ol, ister 43... aynı derecede acıtacak."

Magnus bunu dedikten sonra gözleri ağır gelmiş ve uykuya dalmıştı yavaşça.

Alec o uyuduktan sonra bir süre daha araştırmaya devam etmişti. Yaklaşık 1 saat sonra Asmodeus elinde yiyecek bir şeyler ile odaya girmişti.

"Şhh, sessiz ol. Uyandırma onu." Demişti Alec ayaklanarak.

"Şu çocuk! Yine de uyumayı başarmış."