Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Benim mutluluğumu belirleyen şey, senin gülüşün ve mutluluğun."
Çocukluğum pek sağlıklı geçmemişti mental açıdan. Babam yüzünden oradan oraya sürüklenmiş annemden sürekli ayrı kalmak zorunda kalmıştım. Kötü bir babaydı, oğlunu annesinden ayırmış ve kendi karısının intihar etmesine sebep olmuştu. Hep bir ebeveynin eksikliğini hissetmiştim ve belki de hayatımın bir döneminde Jungkook'un annesiyle tanışmamış olsaydım daha da fazla hissederdim. Beni bir anne şefkatiyle sevdiğinde tam olarak iki ebeveyne sahip olmanın hissini bilmek gerçekten bunun önemini anlatmıştı. Ve şimdi, şu an bulunduğum noktada tam olarak ne yapmam gerektiğine karar vermem gerekiyordu.
Jimin'in hamile olma ihtimalinden yüzde doksan oranında emin olduğumda Kyoto'dan ayrılıp doktora gitmemiz gerektiğini ikimiz de biliyorduk. Duygularını çok fazla dışarı yansıtan biri değildim bazı konularda ama bu çok başkaydı. Dudaklarımın iki yana kıvrılmaya yakın olduğunu ve Jimin'e sıkıca sarılmam hissinin bozuluş anı aklımdan çıkmıyordu. Kollarımın arasında karnında hissettiğim yeni bir hayatın varlığını konuşmadan anlamıştık anlamasına evet, fakat ben o mutlu anı tadamadan Jimin'in kokusu öyle acı bir hale bürünmüştü ki çiçeklerimin yandığını hissettmiştim. Tam olarak ilk o anda başladı zaten her şey.
Hemen kollarımın arasından çıkarak telefonunu almaya koşmuştu ve benim de aklıma takılan soru işaretini hesaplamaya başlamıştı. Önce bir süre ekrana baktı ve parmak hesabı yaptı sonra telefonu bir köşeye koyarak tezgaha yaslandı ellerini başının arasına alarak "Siktir." dedi bana döndü "Doktor Jonghyung'u görmeliyim."
Yüz ifadesi öyle katı, öyle donuktu ki ayağa kalkıp ilk uçak biletini almaktan başka bir çarem yoktu. Konuşmamı istemediğini iliklerime kadar hissettim. Varlığı yanımdaydı ama benden öyle uzaktaydı ki... Uçuş sorasında yüzüme bile bakmadı, pasaport kontrolünde bile onunkileri ben teslim ettim.
Şimdiyse, Doktor Jonghyung'un odasında otururken tam anlamıyla hamilelik meselesini çözmüştük. Jimin, son bir aydır mezuniyet projesi için uğraşırken doğum kontrol aşısı için gelen aramalarını ve hatırlatıcılarını ertelediğinde, kızgınlığımıza denk gelen bir çiftleşme hamileliğiyle sonuçlanmıştı.
Doktor, elindeki tahlillere göz gezdirirken hafifçe gülümseyerek bunun doğruluğunu kesin bir sonuçla belirtmişti "Görünen o ki Jimin, hamilesin. Kaç haftalık olduğunu şu an sadece aşını aksatma tarihine göre söyleyebilirim, altı haftalık olması olası. Emin olmak için ultraso-"
"Ama aşı oluyordum bu nasıl olabilir? Aksatsam bile belli bir süre kalıcılığı olmaz mı?" diye yüzünü buruşturarak sorduğunda sesinde acı verici hissin kalbimi acıtması yüzünde elimle dizimi sıktım. Bu sırada doktor da Jimin'in sorusunu yanıtladı "Aşılar bazı durumlarda ertelense bile kızgınlık anında ruh eşlerinde bir istisna durumu olabiliyor. Özellikle tek taraflı mühürlenmemişse kurdu yeni bir bağ için arayışa girip yavru için daha aktif duruma geçiriyor. Ki bu sizin durumunuz için daha olası çünkü Bay Min tarafından mühürlenmemişsiniz."
