Tila-Tala

29.

Chapter 29: Unrequited Love

Chantrea Maori's POV

When you love someone, you tend to like them to love us back. Does it necessary to like the person who likes you?

Does it call love when you just love them because they love you?

What's the difference between Friend and Love?

Some people defined love as a friendship. Some of them defined friendship as love.

But what's the real difference between those things?

"Mao, where are you going?" Mukhang nagising ko ata si Maddie.

Hindi ko na nga binuksan ang ang ilaw at dahan-dahan na ngang nagpalit ng damit, nagising ko parin siya?

Inginuso ko ang bintana. "Magpapahangin lang." Sa pagkakataong ito, hindi ko alam kung bakit hindi ko masabi na kakausapin ko si Jongseong.

Feeling ko talaga urgent ang sasabihin niya kasi kung hindi, hindi ako nito imemessage nang ganitong dis oras ng gabi. He knows na maaga ako laging natutulog well, except for this day medyo may hang-over parin kasi ako sa dagat.

Ipinatong ko ang cardigan ko sa suot kong white longsleeve dress na umaabot hanggang paa.

Mukha akong white lady. Lol.

Dahan-dahan akong lumabas ng kuwarto, nag iingat na hindi magising ang dalawa. Pagkalabas na pagkalabas ko sa ng hotel ay sumalubong sa'kin ang malamig na hangin na nagmumula sa dagat. Agad akong napayakap sa sarili ko.

Bakit kailangan pang sa seashore kami magkita ni Jay? He can just call me outside our hotel rooms.

Nako Jongseong. Pag ako nanigas sa lamig nito ha.

Habang naglalakad ako papunta sa seashore ay hindi ko maintindihan kung bakit ako labis na kinakabahan. Hindi ko alan kung dahil ba'to sa hangin, or something worst.

Malayo pa ako sa seashore ay kaagad ko nang natanaw si Jongseong standing near at the seashore at tila malalim ang iniisip. Nakacrossed arms din ito siguro para bawas lamig din.

"Jongseong?" I called his name. Lumingon naman ito kaagad sa'kin at ngumiti.

Patakbo akong lumapit dito nang makumpirma kong si Jay ito.

Nang magkatabi kaming dalawa ay tila namayagpag sa pagitan naming dalawa ang katahimikan which is not usual. Tanging tunog ng hampas ng dagat at mga kuliglig lang ang naririnig namin.

"Is there something bothering you?" I asked. Para kasing mas malalim pa sa dagat na'to yung iniisip niya.

"Do you remember what I said on an interview?" Kumunot ang noo ko sa tanong nito. Ang random!

"Which one?" Sa sobrang dami kong napanood na interview niya, hindi ko alam kung ano doon.

"Are you testing my inner bluejay's spirit?" Pinanliitan ko ito ng mga mata. Tumawa lang ito at muling ibinalik ang tingin sa dagat.

Wala talagang makakatalo sa dagat. Angganda talaga, lalo na't rumereflect yung buwan sa tubig. Andami ring stars ngayong gabi dahil maganda ang panahon.

"The interview about my ideal confession to someone I like." Ahh! Pinitik ko ang mga kamay ko nang maalala iyon.

Paano ko ba makakalimutan yon? That sets my standard higher!