Tila-Tala

20.

Chapter XX: Decision Making.

•

Chantrea Maori's POV

Making decisions is really not that easy.

Marami kang kailangang ikonsidera. Tulad nalang ng kung makabubuti pa ito sa mga taong nakapaligid sa'yo o maski sa sarili mo.

Magiging masaya ka ba sa desisyong pipiliin mo?

Handa ka bang panindigan ang napili mong tahakin?

Kasi kung ako tatanungin ngayon, siguro oo?

Oo, makabubuti hindi lang para sa'kin kundi para rin sa mga taong nakapaligid ang desisyon kong ito. Oo, handa akong panindigan ang mga consequences ng pipiliin ko.

Ang hindi lang ako sigurado ay kung magiging masaya ba ako.

Magiging masaya ba akong iwanan si Sunghoon?

Magiging masaya ba ako?

Dapat lang. dapat lang na maging masaya ako.

For good naman ni Sunghoon at ng ibang members ang desisyon ko.

"Are you really sure with your decision, Maori?" Tita asked me as she give me a sandwich.

"Thank you po." She asked me to stay a little longer to talk about what I told Tito a while ago.

"Yes po Tita." Kumagat ako sa sandwich. "I think I really need a fresh new start. At magsisimula lang yon, if I let go other things." Paliwanag ko dito.

Halatang hindi sang-ayon si Tita sa naging desisyon ko but she know that she can't do anything about it.

"How about the members? Jay? Do they know about it?" At doon ako napahinto.

I never planned to tell anyone of them about this.

"Can you do me a favor, Tita?" She raised her eyebrows at me. "Don't let them know about it." Tita released a deep sigh.

"What can I do else?" She holds my hand. "Darling, I know it's been hard for you." Kahit hindi ko kasama si Mama dito sa Seoul, hindi ko naramdaman ang pagkawalay ko sakanila dahil kay Tita. Jongseong's mom really treats me like her own daughter.

"Left as your contact number so we will know about your current situation if you'll go back to the Philippines." She said.

Ipinatong ko ang kamay ko sa kamay niya and look directly at her eyes.

"I'll just contact you tita if I already started my new life." Pabiro akong tumawa. "Basta huwag niyo pong papalitan number niyo ha."

Naging mahaba pa ang naging kuwentuhan namin ni Tita. We talked about different bags and dresses. Nag presinta pa nga ito na bibilhan ako ng bagong damit bago umalis para may airport attire daw ako ngunit kaagad ko naman itong tinanggihan.

I owed her a lot.

Sa huling pagkakataon, ay magalang kong iniyuko ang ulo ko sa dalawang taong nagparamdam sa'king hindi ako nag iisa.

"Thankyou for everything po!" Tita wiped the corner of her eyes dahil daw may namumuong mga luha.

"Sabi kasi sayo honey, I-arrange marriage mo sila ni Jay para hindi niya tayo iwan." Naiiyak na sisi ni Tita kay Tito na siyang natatawa lang sa sinasabi ng asawa niya.

"Honey, hindi natin puwedeng unahan ang anak na'tin." Sila Tito talaga ang hilig mag biro kung kaya't sinakyan ko nalang ito.

"Tama mo si Tito, Tita. It will hurt Jongseong's pride." Pabirong gatong ko.