Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 21.

21.
Βαλέρια.
Το Χέρι του.

«Βαλέρια...θέλω την γνώμη σου...»λεει η μαμά μου και μπαίνει στο δωματιο.
«Τι;»λέω και γυρνάω να την δω.
«Κόκκινες ή γκρι κουρτίνες;»

Αχ Θεέ μου.

«Θέλω να αλλάξω κουρτίνες σε όλα τα δωμάτια.Αλλά στο σαλόνι πιο χρωμα λες;»με ρωτάει.
«Κανενα»
«Βαλέρια...»γκρινιάζει.
«Γιατί να αλλάξεις κουρτίνες στον άνθρωπο;Αφού θα φυγουμε κάποια στιγμή σύντομα;»λέω το αυτονόητο.
Μπαίνει σε κοπο άδικα.

Κλείνει δυνατά το βιβλίο που κοίταζε και απλά έφυγε.Μέρα από λίγο ήρθε με ένα παγωτό στο χέρι και δυο κουτάλια.

«Έλα να φάμε παρέα»λεει και ξαπλώνει στο κρεβάτι μου αφού βγάζει τα τακούνια της.
Και όταν φέρνει παγωτό η μαμά θέλει κάτι σοβαρό να σου πει.Έτσι μου είπε ότι ο μπαμπάς έφυγε και μας άφησε.Έτσι μου είπε για τον Ηλία.Έτσι μου είπε ότι θα μείνουμε σπίτι του Ηλία.

Αλλά ξαπλώνω δίπλα της.
Επειδή παγωτό και βροχή έξω παντα μου άρεσε.

Παίρνω το κουτάλι και αρχίζω να τρώω.

«Θες να φυγουμε από εδώ έτσι;»με ρωτάει.
«Ναι»
«Και να πάμε που;»λεει.
«Σπίτι μας»
«Σπίτι μας μένουν άλλοι.Άλλωστε δεν θέλω να γυρίσω στο σπίτι μας εκείνο.Έχει...εχει πολλές αναμνήσεις»
«Ακριβώς!Εκει μεγάλωσε ο Νικηφόρος.Θα έπρεπε να ήμασταν εκεί!»λέω.
Πότε δεν έπρεπε να φυγουμε εξ αρχής.Τώρα μένουν άλλοι και είναι δύσκολο να φύγουν.

«Ποναει να μένω εκεί Βαλέρια.Με ποναει.»λεει μετά πιο σιγά.Κοίταζα το παγωτό επειδή δεν ήθελα να την κοιτάξω στα μάτια.

«Ο Ηλίας είναι καλός άνθρωπος.Με αγαπάει.Γιατί δεν του δίνεις μια ευκαιρία;»
«Γιατί δεν θέλω»
«Γιατί δεν θες Βαλέρια;Γιατί;»
«Γιατί δεν είναι ο μπαμπάς μου οκ;ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ!»λεω τώρα δυνατά.

Δεν έπρεπε ποτέ να χωρίσουν.
Έπρεπε να είναι μαζί.

«Κόρη μου ο μπαμπάς σου έφυγε.Ε-φυ-γε.Μας παράτησε.Μας άφησε μόνες»
«Μαμά τον έπνιξε η θλίψη του.Λογικό δεν είναι;»
«Ενώ εγώ;Εγώ δεν είχα θλίψη;Εσυ δεν είχες;Με είδες εμένα να φεύγω μακριά;Να εξαφανίζομαι;»λεει.
«Είσαι σκληρή»
«Δεν θέλω να μιλήσουμε για τον μπαμπά σου εντάξει;Χώρισαμε έφυγε τέλος.Θέλω να δώσεις μια ευκαιρία στον Ηλία.Προσπαθεί συνέχεια έστω για ένα χαμόγελο σου.Και νιώθει άσχημα.Γιατί εσυ του απαντάς πάντα απότομα»λεει.
«Έτσι είμαι εγώ.Απότομη.»
«Βαλέρια.Είμαι χαρούμενη.Δεν μπορείς να το δεις αυτό;»