Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 53.

53.
Παύλος.
Όχι ανώμαλος.

Παίρνω τον σακο από το αυτοκίνητο και μπαίνω μέσα.Χαιρετάω τον Άντρεα από μακριά.

Μόλις μπαίνω μέσα βλέπω βαλίτσες στην είσοδο.
Ήρθαν.
Και μάλλον μόλις.

«Μαμά;»λέω και μπαίνω στο σαλόνι.
«Γιε μου.»λεει και με αγκαλιάζει.
«Τώρα ήρθατε;»
«Μόλις»λεει.

«Πως πέρασες στον Ορφέα;»ρωτάει ο μπαμπάς μου.
«Μια χαρά.Εσείς;Πως πήγαν τα εγκαίνια;»ρωτάω.
«Όλα ήταν υπέροχα.Όλοι θα έχουν να λένε για την οικογένεια Κεχαγιά»λείε η μαμά μου περήφανη.
«Μπράβο.Και με εμένα και το θέματακι μου όλα καλά;»ρωτάω γιατί αυτό με έκαιγε.

Η μαμά κοιτάει τον μπαμπά και μετά εμένα.
«Πως να πάνε;»λεει εκείνη και φεύγει από το δωματιο και πάει μέσα.

Τι εννοεί με αυτό τώρα;

«Μπαμπά;»ρωτάω.
«Του τα είπα δυο λογάκια.Παρεξηγήθηκε αλλά θα του περάσει.Αν θέλει την παρέα μας.Αν όχι να πάει άλλου»λεει εκείνος.
«Αλήθεια τώρα;»λέω.
«Ε ναι.Ακου αρραβώνες...ο γιος μου του είπα θα παντρευτεί οποία θέλει αυτός και όποτε το θέλει αυτός.Κανένας δεν θα τον πιέσει για τίποτα!»λεει έντονα.

Βρε μπράβο...

«Μην με κοιτάς έτσι.Για τους γιούς μου εγώ κάνω τα πάντα»λεει.
«Σε ευχαριστώ μπαμπά.Το ξέρεις ότι ήθελε απλά να φέρει τις οικογένειες μας κοντά για προσωπικό όφελος έτσι;»λέω.
«Το ξέρω.»λεει και τώρα βάζει το χέρι του πίσω από τον σβέρκο μου.

«Μακριά από την Αντιγονη τώρα εντάξει;»λεει.
Με κοροϊδεύει;
«Μπαμπά είναι το μόνο που θέλω πίστεψε με»λέω.
Το έμαθα το μάθημα μου.

«Εντάξει.Ποτέ θα μας φέρεις πάλι την Βαλέρια;Πολύ ενδιαφέρον προσωπικότητα..»λεει και γέλαω.
«Το ίδιο πιστεύω και εγώ.Θα έρχεται συχνά τώρα ..»
«Υπέροχα»λεει και κάθεται στον καναπε.

Θυμήθηκα ότι ήθελα να του πω κάτι.
«Μπαμπά;»
«Πες το»
«Για τα Χριστούγεννα τι θα κάνετε με την μαμά;»
«Δεν ξέρω Χριστούγεννα.Πάντως Πρωτοχρονιά θα είναι και ο Δημοσθενης εδώ.Θα γιορτάσει μαζί μας.»

Τον είχα ξεχάσει αυτόν.

«Γιατί ρωτάς;»
«Θα χρειαστώ τα κλειδιά για το σπίτι στο βουνό.Θα πάω με την Βαλέρια για λίγες μέρες»λέω.
«Ααα μπαγάσα.Μια χαρά σε βλέπω.Παρτα ενοειται.Αυτό είναι και σπίτι σου.Άλλωστε καθαρό θα είναι.Κάθε εβδομάδα πάει μια κοπέλα και καθάριζει»λεει.
«Εντάξει τότε.»λέω.