Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 10.

10.
Παύλος.
Στην Πισίνα.

Την πιάνω από το μπράτσο ίσως πιο δυνατά από ότι θα ήθελα και την πάω στην άδεια πρώτη αίθουσα που βλέπω.

Την αφηνω και κλείνω την πόρτα.
«Παύλο μου;Τι έγινε;Δεν μπορείς να περιμένεις μακριά μου;»λεει και πήγε να με φίλησει και κάνω πίσω.

«Πας καλά;Τι πηγές και έκανες;»ρωτάω.
Είμαι αρκετά εκνευρισμένος αυτήν την στιγμή.

«Τι;Τι εννοείς;»ρωτάει.
«Τι είπες στην Βαλέρια;»μπαίνω αμέσως στο θέμα.
«Τίποτα»λεει αλλά μπορώ μα καταλάβω ότι λεει ψέματα.

Έιχε νευρα μαζί μου.Ήταν σαν μπουχτισμενη.
Και εγώ το μόνο που έκανα ήταν να την βοηθήσω.

«Αντιγονη...ΤΙ ΤΗΣ ΕΙΠΕΣ!»αρχιζω να φωναζω επειδή μου την σπάει που δεν απαντάει.
«Απλά να μείνει μακριά σου.Ότι δεν θα πιάσει το να κάνει την κακομοίρα»
Με κοροϊδεύει;
«Ποτέ ακριβώς έκανε την κακομοίρα;Κορίτσι μου πας καλά;Τι δουλειά έχεις εσυ να της μιλήσεις καταρχάς;»
«Σας είδα που μιλάγατε μετά την σχολή οκ;Και την υπερασπιστήκες μπροστά στον Ορφέα...»
«Ε ΚΑΙ;;;»λέω.

Στρώνει με τα χέρια της το φόρεμα της και κάνει δυο βήματα πίσω και κάθεται πάνω σε ένα γραφείο.
«Εγώ για εσένα το έκανα...»λεει σαν μωρό τώρα.

«Αυτό τώρα για να καταλάβω είναι ζήλια;Ζηλεύεις την Βαλέρια;»ρωτάω.
«Τι;Εγώ αυτήν;Την χοντρή;Που κυκλοφορεί με ένα ποδήλατο και δεν ξέρει να ντύνεται;Ούτε καν!!!!»λεει και γελάει.

Θα κάνω πως δεν τα άκουσα αυτά.

«Αντιγονη για να το ξεκαθαρίσω.Δεν ήμαστε μαζί.Δεν έχουμε σχέση.Δεν έχουμε τίποτα.Κοιμηθήκαμε μαζί δυο φορές και τέλος»λέω.
«Οχτώ.»λεει.
«Τι;»ρωτάω αφού δεν καταλαβαίνω.
«Οχτώ φορές κοιμηθήκαμε μαζί.Όχι δυο.»
Θεέ μου.

«Έστω.Κοιμηθήκαμε μαζί και τέλος.Τελείωσε.
Δεν έχουμε κάτι άλλο πέρα από αυτό εσυ και εγώ.Θα μιλάω με οποία θέλω και θα κάνω ότι θέλω.Εντάξει;»
«Μα....»
«Αντιγόνη δεν θα κάτσω να το συζητήσω άλλο.Και άφησε την Βαλέρια στην ησυχία της.»λέω.

Τώρα σηκώνεται από εκεί και πλησίαζε.
«Παύλο τι έπαθες με αυτήν την κοπέλα;Δεν καταλαβαίνω...»
«Δεν χρειάζεται να καταλάβεις.Ούτε σε νοιάζει τι κάνω.Δεν είσαι η κοπέλα μου.Λογαριασμό δεν δίνω σε κανέναν για το τι κάνω.Άφησε την ήσυχη.»λέω και πάω πάλι στο αμάξι να πάω επιτέλους σπίτι.

Τι μεγάλη μέρα η σημερινή...

                                        ***