Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 2.

2.
Παύλος.
Καφές.

Τρώω με την ησυχία μου αφού έχω χρόνο.

«Θες να φας και κάτι άλλο;»
«Όχι μαμά.Καλά είμαι»λέω.
«Τι θα κανείς μετά την σχολή;»με ρωτάει.
«Θα πάω γυμναστήριο και μετά θα βγω με τον Ορφέα.Εσυ;»ρωτάω.
«Θα πάω για ψώνια.»λεει και κουνάω το κεφάλι μου.

Βλέπω τον μπαμπά να βγαίνει έξω με το τηλέφωνο στο αυτί.
«Ναι ναι έτσι είναι το Λονδίνο»έλεγε και γέλαγε δυνατά.

Δεν είναι και πολύ δύσκολο να καταλάβεις σε ποιον μιλάει.

Παλια έτρωγε και ένα πρωινό μαζί μας μια στο τόσο.Τώρα πια προτιμάει να μιλάει στο τηλέφωνο του με τον γιο του.

«Μην δίνεις σημασία...»λεει η μαμά μου σιγά.
Το κατάλαβε.

«Το ότι με έχει γραμμένο πλέον και ασχολείται μόνο με τον άλλον;Δεν δίνω σημασία.Μην αγχώνεσαι.»λέω και σηκώνομαι.
Μου κόπηκε η όρεξη άλλωστε.

Παίρνω την τσαντα και βγαίνω έξω.

«Καλημέρα Αντρέα»λέω.
«Καλημέρα κύριε Παύλο.Ποιο αμάξι σήμερα;»με ρωτάει.
«Την BMW φέρε σήμερα»λέω και τρέχει μέσα που είναι όλα.

Έφυγε μακριά και νομιζα θα ηρεμούσαμε αλλά που.Πάλι παντου μπροστά μου είναι.

Σταματάει μπροστά μου και όταν βγαίνει μπαίνω εγώ.

Βγαίνω από την Πολιτεία και καθώς προχωράω στον κεντρικό βγαίνω στα δεξιά μου έναν με ποδήλατο να προχωράει.

Ακόμα χρησιμοποιούν ποδήλατα;

***

Με το καφέ στο ένα χέρι και το τσιγάρο στο αλλο ήμουν ο μόνος έξω.Όλοι τρώγανε στην καφετέρια.

Αλλά τι να κάνω.
Ένα τσιγάρο το είχα ανάγκη.

Όταν το σβήνω μπαίνω μέσα για να πάω να βρω τα παιδιά.Είδα ότι είχα ένα μήνυμα και πάτησα να το ανοίξω όταν πέφτω με δύναμη πάνω σε κάτι.

Βασικά κάποια.Έπεσα πάνω σε κάποια και ο καφές που είχα στο χέρι μου είναι πάνω της.Πάνω στα μαλλιά και πάνω στην μπλούζα της.

«Δεν βλέπεις μπροστά σου;»λεει με ύφος.
Τρόμαξα λίγο με τις φωνές της.
Δεν την ξέρω και ολας.Δεν μου θυμίζει κάποια.

«Δεν σε είδα.Έβλεπα το κινητό μου και...»
«Και δηλαδή έπρεπε τώρα να δεις αν έχεις περισσότερους followers στο ινσταγκραμ..»λεει.

Με ειρωνεύεται τώρα;
Μου την λεει;

Καθάριζε με το χέρι της την μπλούζα.Ο καφές πάνω στα μαλλιά της όμως ήταν κάπως πιο αηδιαστικος.Λογικά αυτό δεν θα φύγει εύκολα.