Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 47.

47.
Παύλος.
Παύση.

Κατι τρέχει.
Για να σηκώνει ο Ηλίας το τηλέφωνο της Βαλέριας κάτι πρέπει να τρέχει.

Και τι;
Δεν πήγε σχολή;

Βγάζω το τηλέφωνο και παίρνω τον Ορφεα.
«Bonjour monsieur, vous souvenez-vous de notre existence ?Πως τα μιλάω έτσι ο άτιμος τα γαλλικά...»λεει μόνος του χωρίς να πω τίποτα.
«Ορφέα;Που είσαι;»
«Σπίτι.Ήρθα να φάω και μετ...»
«Η Βαλέρια δεν ήρθε σχολή έτσι;»ρωτάω ενώ τον κόβω γιατί αν αρχίζει να μιλάει δεν σταματάει.
«Όχι.Η κοπέλα σου δεν ήρθε.Νόμιζα την πήρες μαζί σου στο Παρίσι τελικά»
«Όχι δεν την πήρα.»
«Και γιατί δεν ήρθε;»ρωταει.
«Για αυτό πήρα.Να ρωτήσω εσένα»λέω.
«Ναι έχεις δικιο.Πήρες εμένα να ρωτήσεις για την κοπέλα ΣΟΥ.Γιατί ήμαστε κολλητάρια αυτή και εγώ και τα λέμε συχνά»λεει.

Μου το παίζει εξυπνάκιας τωρα και δεν έχω όρεξη για αυτό.

                                      ***

Χτυπάει η πόρτα και άνοιξα.

«Μπαμπά»λέω όταν τον βλέπω.
Ήταν ντυμένος με τα καλά του.
«Πάμε για δείπνο»λεει.
«Ένα λεπτό να ντυθώ και βγαίνω»λέω.

Πήγα να κλείσω την πόρτα αλλά δεν με άφησε.
«Βασικά έλεγα να φάω με την μαμά σου.Μόνοι μας.Εγώ και αυτή.Θα σε πείραζε;»λεει.

Να με πείραζε που ο μπαμπάς μου και η μαμά μου θα φάνε μόνοι τους μετά από τόσο καιρό;

«Όχι βέβαια.Να φατε»λέω αφού χαίρομαι.
«Είπα να ξέρεις,φτιαξω την κατάσταση γιατί ούτε εμένα μου άρεσε αυτό»λεει.

Κουνάω το κεφάλι πάνω κάτω.
«Προς τι αυτή η προσπάθεια;Έγινε κάτι;»λέω.
«Η Βαλέρια είπε κάτι που με άγγιξε για κάποιο λόγο.Και με έκανε να σκεφτώ και να αναρωτηθώ για κάποια πράγματα.»λεει.

Τι;
«Ποτέ;Τι σου είπε;»λέω.
«Στο δειπνο.Είναι απίστευτη.Μην την αφήσεις να φύγει.Θα ήσουν χαζός αν το έκανες»λεει και μου κλείνει το μάτι πριν εξαφανιστει.

Βγάζω το κεφάλι μου στον διάδρομο και τον
Βλέπω μαζί με την μαμά μου αγκαζέ,να περπατουν.

Η Βαλέρια το έκανε αυτό;

                                          ***

Θα την πάρω.Έχει πάει βράδυ.Και τίποτα.Ούτε ένα τηλέφωνο.Ούτε ένα μήνυμα.

Σίγουρα κάτι έχει γίνει.

Πήρα το κινητό και πήγα να την πάρω όταν
Βλέπω το όνομα της να εμφανίζεται στην οθόνη.
Με παίρνει εκείνη.