My Promdi Sweetheart [S1: Completed]

Chapter 30: The Ending

30: The Ending

Ito na yung araw na dadalaw ako sa kulungan para bisitahin si Franco ang sinasabing step brother ni Klyde. I want him to feel my wrath. Kung hindi dahil sa kanya, buhay pa sana si Klyde.

Kahit marami pa akong gagawin ngayon dahil hectic ang schedule ko everyday dahil sa mga brand promotions, modeling events at photo shoots mas binigyan ko parin ng pansin ang pagbibigay hustisya kay Klyde.

Before leaving my room, I did my skin care routine. Pumunta pa ako kay lolo para magpa-alam na pupunta ako sa kulungan. Pumayag naman siya pero sinabi niyang magdala daw ako ng body guards but I refused. Sinabi ko nalang na hindi ako magtatagal doon.

While driving, I heard my phone ringing.

“Hello my Princess!” I smiled when I heard Alvin’s voice.

Hindi ko pa nalaman na nandito na pala siya sa Pilipinas kung hindi niya ako binisita sa photo shoot ko kahapon. Sabi niya nung nakaraang araw pa daw siya nakabalik kaya sag alit ko na hindi man lang siya nag text o nag tawag man lang na nakabalik na siya pinukol ko ang ulo niya.

Flashback…

“My princess!” bungad na bati ni Alvin sa akin paglabas ko sa venue ng pinag photoshotan ko. “What’s with that face? Anyway, you look very pretty as always.”

“Kailan kalang nakabalik ng Pilipinas?” I interrogate him.

“Woah! Grabeng salubong naman yan my princess.”

“Tigilan mo ako Alvin, Sagutin mo ang tanong ko.” I rolled my eyes and I look intently at him.

“Last week?” parang hindi pa siya sigurado sa sagot niya.

Agad ko siyang binatukan “Aray!! What’s your problem?” I slightly smile because of his reaction.
“Last week pa, hindi kaman lang nagsabi sa akin? Ha? What kind of friend you are?” I acted like I was disappointed.

“Sorry if I was not able to call you that time kasi napag alaman ko kasing busy ka. I don’t want to disturb nor to take your focus away from your job.” He explained. Ang cute talaga ni Alvin. Nawawala ako sa focus sa tuwing napagmamasdan ko ang mga dimples niya.

Hindi naman talaga ako galit sa kanya sa totoo nga ang saya ko sa pagdating niya. He always make me feel like I’m a real princess.

Hindi na ako nagatubili at niyakap ko siya.  “I miss you.” I mumbled a word, enough to be heard by him.

I feel that he’s hugging me back and I was embraced by a tight hug. It somehow lighten my mood. Finally, I feel loved again. Nagpapasalamat ako at nandito si Alvin na dadamayan ako sa anomang probelma ko. I needed him right now, especially now that I am fighting for the justice of Klyde.

I was a bit surprised when he smack a kiss on my cheeks. “I miss you too, my princess.”

Nananaching yata ang kumag nato ah!

Kinurot ko ang gilid niya. “You’re really a certified flirt Alvin!”

Ayun tumawa lang ang kumag. Pinagpapalo ko siya at parang hindi man lang siya nasaktan. I was astonished by his showing dimples. May mga cute guy talagang flirt din. Hahaha.

Niyaya niya ako na kumain sa labas at pumayag naman ako dahil marami akong gustong itanong sa kanya. We ordered foods, libre niya. I insist na ako na magbayad pero sabi niya tungkulin daw ng prinsipe ang prinsesa. Natawa nalang ako sa ka cornehan niya.

While eating, I noticed on the outside of the restaurant a guy that was looking at me. I was frozen a bit when familiarity filled my mind. He wore a black cape. Kita ko ang ganda ng katawan niya that somehow reminds me of someone. When he noticed that I was looking at him, agad siyang umalis. I don’t know pero bumilis agad ang tibok ng puso ko.