Hidden Stars

Κεφάλαιο 1

ΑΦΡΟΔΊΤΗ

Ίσως η ζωή είναι ένας ωκεανός

Έτσι μου μοιάζει . Γεμάτος με στιγμές και με την πορεία του καθενός. Γεμάτος με επιλογές

Οι σκέψεις μου διακόπηκαν από τον εκκωφαντικό ήχο της βροντής που μόλις ακούστηκε.

Μου αρέσει η βροχή. Πάντα μου άρεσε

Ήμουν πάντα υπερβολικά πληγωμένη για να κλάψω,  μα ο ουρανός το έκανε για εμένα.

Βέβαια λατρεύω και τον ήλιο, Μεγάλος, Λαμπερός

Απλά υπέροχος γιατί με μια απλή ματιά σου γεμίζει χαρά την μέρα σου.

Όταν έχει ήλιο έξω νιώθω χαρούμενη και για αυτόν τον λόγο τον έχω συνδυάσει με τους αγαπημένους μου ανθρώπους, την οικογένεια και τις φίλες μου.

Και αυτός είναι ο κυρίως λόγος που αγαπώ τον ήλιο.

Παλιά δεν το έκανα είναι η αλήθεια , ένιωθα πως μόνο επειδή ο ήλιος λάμπει είμαι υποχρεωμένη να είμαι χαρούμενη, μα αυτό δεν αληθεύει.

Η αλήθεια είναι πως αυτό το κατάλαβα μία ηλιόλουστη μέρα καθώς περπατούσα μόνη μου στους δρόμους της υπέροχη πόλης μου και μια ηλικιωμένη γυναίκα με ρώτησε τι έχω , στην αρχή παραξενεύτηκα, μα την καθησύχασα λέγοντας της πως είμαι καλά. Για κάποιο λόγο δεν φάνηκε να με πιστεύει , ίσως είδε τα πρησμένα από το κλάμα μάτια μου ,ίσως είδε το σκεπτικό ,έτοιμο να εκραγεί , πρόσωπό μου, ίσως είδε αυτό που οι υπόλοιποι αγνοούσαν. Και μου απάντησε με ένα αχνό χαμόγελο να στολίζει τα γέρικα χείλη της

"κορίτσι μου, ό,τι και να είναι αυτό που σε προβληματίζει θα περάσει. Αν δεν θα έχει καμία σημασία σε 5 χρόνια τότε δεν χρειάζεται να σπαταλάς ούτε 5 λεπτά από τον χρόνο σου για να χαλιέσαι για αυτό. Να έχεις μια υπέροχη μέρα.''

"Μα δεν είναι μια υπέροχη μέρα" μουρμούρισα τραβώντας της την προσοχή λίγο πριν γυρίσει.

Με κοίταξε για λίγο σκεπτική και έπειτα με ρώτησε

"Ξύπνησες σήμερα;"

μου φάνηκε περίεργη ερώτηση γιατί προφανώς με έβλεπε, μα κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά δίνοντάς της θετική απάντηση.

"Τον βλέπεις τον ήλιο που λάμπει;"

"ναι'' απάντησα ψιθυριστά.

"Την υγεία σου την έχεις ;''

"Ναι''

"Τότε ναι, είναι μία υπέροχη μέρα'' μου είπε αγγίζοντας του ώμους μου. Μα φυσικά . Είχε δίκιο . Είχα επικεντρωθεί τόσο στα άσχημα , που ξέχασα τα όμορφα, κάποιοι μπορεί να μην έχουν ούτε αυτά που εγώ θεωρώ δεδομένα.

"Σας ευχαριστώ πολύ . Αλήθεια"

Μου χάρισε ένα υποστηρικτικό χαμόγελο λίγο πριν χαθεί στο πλήθος των ανθρώπων που περπατούσαν, αφήνοντάς με μόνη , σαστισμένη κοιτώντας τον ουρανό .

Από εκείνη την μέρα και μετά βλέπω τον ήλιο αλλιώς .

Δεν είναι αναγκαίο να είσαι πάντα χαρούμενος αρκεί να μην σπαταλάς υπεραρκετό χρόνο σκεπτόμενος το τι συμβαίνει , χάνοντας πολύτιμες στιγμές .

Γιατί όλες οι στιγμές είναι σημαντικές.

"Αφροδίτη , κατέβα ήρθε η ώρα"

Οι σκέψεις μου διακόπηκαν για μια ακόμη φορά , αλλά αυτή την φορά από την φωνή της μαμάς μου.

Πολλές φορές χάνω την αίσθηση του χρόνου όταν σκέφτομαι. Μακάρι να μιλούσα τόσο όταν γνώριζα καινούργια άτομα.

Άφησα τις σκέψεις μου στην άκρη καθώς κατευθυνόμουν προς την κουζίνα.

Φτάνοντας στην κουζίνα είδα κλασσικά την μαμά μου να ετοιμάζει το φαγητό της για μετά την δουλειά και τον μπαμπά μου να διαβάζει την εφημερίδα του περιμένοντας να ετοιμαστεί ο καφές του ώστε να φύγει.

Η μαμά μου είναι δικηγόρος γι'αυτό και την βλέπουμε ελάχιστα εγώ και η πεντάχρονη αδελφή μου . Στην αρχή μου φαινόταν άδικο και λάθος το να είναι τόσες ώρες στην δουλειά, μα μεγαλώνοντας κατάλαβα πως το κάνει για εμάς και πραγματικά την θαυμάζω που προλαβαίνει να τα κάνει όλα σε μια μέρα.

Ο μπαμπάς μου είναι αστυνομικός , τον οποίο επίσης βλέπουμε ελάχιστα μα θαυμάζουμε εξίσου για την σκληρή δουλειά του και για το γεγονός ότι βοηθάει στο σπίτι.

Καλημέρισα και του δύο με ένα φιλί στο μάγουλο και παίρνοντας μία μπάρα βγήκα από το σπίτι περπατώντας προς το σχολείο μου, το οποίο δεν είναι πολύ μακριά και γι'αυτό μπορώ να πηγαίνω με τα πόδια.

Καθώς περπατούσα στο πεζοδρόμιο από μακριά είδα μια γνωστή φυσιογνωμία να στέκεται με ένα σκέιτ στο ένα χέρι και το κεφάλι στραμμένο στην οθόνη από το κινητό που κρατούσε στο άλλο.

Καθώς πλησίαζα το άτομο γινόταν όλο και πιο γνώριμο.

Ωωω, μα φυσικά .

Ο Νικόλας . 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heyyy 

Το πρώτο κεφάλαιο από το πρώτο βιβλίο που γράφω , παρακαλώ δώστε του μια ευκαιρία πιστέψτε με, έχει ενδιαφέρον <3