Tied To Kenzo Del Valle

19

Hindi na umuwi si Kenzo ng gabing iyon. Hinintay ko siya hanggang madaling araw pero wala talaga kaya napagdesisyonan ko na lang na matulog.
Kinabukasan.
Hindi pa rin siya umuwi. Ano ba tong pinasok ko?
Asawa nga ako pero wala naman akong karapatan sa kanya. Ang saklap.
Hapon na nung dumating siya pero nakainom naman.
Sinalubong ko siya at agad na inalalayan pero tinulak niya lang ako. Namilipit ako sa sakit dahil tumama ang gilid ko sa kanto ng center table pero pilit pa rin akong bumangon dahil matutumba na si Kenzo pag di ko siya inalalayan.
Pilit ko siyang inalalayan pero tinulak niya na naman ako buti na lang di na ganoon ka lakas ang tulak niya.

"Don't touch me! You are the reason kung bakit nakipag break sa akin si Maddy! Wala kang kwenta! I hate you bitch! I hate you!".
Bulyaw niya sa akin pero hindi pa rin ako nagpatinag. Kaya ko pang lunukin ang sakit. Kaya ko pa.

"Tama na Kenken, lasing ka lang".
Awat ko sa kanya.

"I love her. I love her so much. Maddy please.. Maddyyyyy".
Sambit niya sa pangalan nito bago siya pumikit.
Paulit-ulit man ang sakit pero kakayanin ko pa.
Tinanggal ko ang sapatos niya at tshirt para palitan siya ng damit. Akala ko tulog na siya pero bigla lang niya akong hinatak at hinalikan ng mariin.
Halik na mapagparusa hanggang sa naging banayad kaya natangay ako at nalasing sa halik niya.
Hanggang namalayan ko na lang na wala na akong saplot.
Nahihiya ako sa sarili buti na lang tanging liwanag lang sa lampshade ang naging ilaw kaya medyo dim ang paligid.

Pumwesto siya sa ibabaw ko pareho na kaming wala ng saplot. Halos mapasigaw naman ako sa sakit na dulot ng biglaang pagkaisa ng katawan namin. Grabe ang sakit na naramdaman ko.
Pero siya hindi manlang huminto saglit. Nag umpisa na siyang gumalaw sa ibabaw ko kaya kinagat ko na lang ang labi ko para hindi ako mapasigaw sa sakit.
Habang siya naman nakapikit at nagpatuloy lang sa paggalaw.

"Oh shit, baby!".
Ani Kenzo habang nakapikit pa rin.

Unti-unting napalitan ng sarap ang sakit na naramdaman ko kanina. Nagustuhan ko na ang ginagawa namin ngayon. Siya naman unti-unting bumilis ang paggalaw sa ibabaw ko na parang may hinahabol. May naramdaman din akong parang sasabog sa loob ko.
Para akong naiihi.
Ilang sandali lang naramdaman ko na may sumabog sa loob ko at ang pagragasa ng mainit ka likido sa puson ko.
Tumigil naman si Kenzo sa paggalaw.

"I love you Maddy!".
Para akong sinampal sa narinig. Bigla akong natauhan. Mabilis kong pinulot ang mga damit ko at isinuot ko ito saka nagmamadaling lumabas ng silid niya.

Ang bilis ng pangyayari. Sa isang iglap lang nawala na sa akin ang pinaka iniingatan ko.
Masaya ba ako?
Oo dahil siya ang nakauna sa akin na siyang mahal na mahal ko pero malungkot dahil ibang babae ang nasa isip niya ng mga sandaling iyon.
Sa kabilang banda naman, kasal naman kami kaya ok lang na may nangyari sa amin. Ok lang.
Nakatulog ako sa isiping iyon.

Pang limang araw namin sa Tagaytay. Ito ang kauna-unahang araw na matagal akong nagising.
Ang sakit ng katawan ko sobra.
Hindi ako nakakalakad ng mabuti ang sakit kasi sa pagitan ng mga binti ko pero kailangan kong maghanda. Alas otso na nung lumabas ako ng silid.
Nadatnan ko naman si Kenzo sa sala na nakatutok na naman sa kanyang laptop.
Dumeretso ako sa coffe maker para ipagtimpla siya ng kape.
Inilapag ko sa gilid ng mesa ang kape niya.
Hindi naman siya umangal kaya medyo gumaan ang pakiramdam ko.
Hindi naman siguro niya naalala yung nangyari kagabi kaya medyo kampante ako.
Nagluto muna ako ng almusal namin pero syempre nakasanayan ko ng maunang kumain. Tinawag ko na lang siya nung tapos na akong ihanda ang mesa para makakain na siya.
Walang kibo naman siyang kumain. Ako naman nilinisan ko na muna ang sala.
Ok naman kami na ganito. Walang kibuan at least wala akong marinig na masasakit na salita galing sa kanya di ba?

"Let's talk".
Aniya. Tapos na pala siyang kumain. Bigla akong kinabahan kung ano man yung gusto niyang pag usapan namin.
Mataman siyang nakatingin sakin kaya naiilang ako.

"About last night".
Nakinig lang ako sa sasabihin niya.

"I thought you were Maddy kaya di ko napigilan ang sarili ko. I'm drunk. Sana pinigilan mo ako".
May mas sasakit pa ba sa pinagsasabi niya? Napagkamalan lang niya pala ako.
Napagkamalan!
At ako pa tuloy ang may kasalanan kung bakit may nagyari sa amin?

"Wag mong intindihin iyon. Kalimutan na lang natin ang nangyari".
Hindi ko alam kung saan ako humugot ng lakas para sabihin iyon sa kanya.

"Good! In the first place ginusto mo naman yun kaya di ka na lugi".
Yun lang at niligpit niya na ang kanyang laptop.
"Isang linggo akong mawawala. Just so you know".
Sabi niya bago siya lumabas ng bahay at sumakay ng kotse to God knows where.

Oh Kenzo hanggang saan at hanggang kailan mo ba ako tratuhin ng ganito???