°°කාල_දේව්°°[H͟i͟s͟t͟o͟r͟i͟c͟a͟l͟ ͟B͟L͟]

__°65°__

දෙව්දාර් තමා ඉදිරියේ තිබූ අලංකාර ධවල පුෂ්පය දෙස බැලුවේය....එය උද්‍යාණයේ පිපි අනෙක් පුෂ්පයන්ගෙන් වෙන්ව තිබුනා සේම එහි විෂේෂත්වයක් දැක්වූයේ...ඒවූ පුෂ්පය මදක් උස් ආසනයක් මත තබා තිබුනා සේම එය විනිවිද පෙනෙනා වීදුරුවකින් වසා තිබි නිසාය.....

"කාල ඔබ දන්නවද...අවසානයේ ඔහු මගේම වූවා...මගේ චන්දෲ,මගේ කාල අවසානයේ මගේමයි..ඔහු අයිති මා හට පමණයි...

දැන් මාහට ඔහු සිටිනවානේ ඉදින්..මාහට ඔබ හමුවීමට පැමිණෙන්න නොහැකිවේවි...ඔබ මා සමග අමනාපද කාල...ආ...අමනාප නොවේනෙ...මා පැමිණෙන්නම් වෙනදා මෙන් ඔබ සමග කතිකා කරන්න..නමුත් සැමවිට නොහැකිවේවි...අමනාප වෙන්න එපා ඉදින්...ඔහුත් මගේනෙ..ම්ම්...."

දෙව්දාර් තනිව ඒ ධවල පුෂ්පය සමග කතා බස් කරනා අයුරු භාති,සමුද්‍ර හා දස්කාල් ඈත සිටිමින් බලා සිටියෝය...

"ඔහු තවම කුඩයි චක්‍රා...කොතරම් රවුද්‍ර වන්නට තැනුවත් අප ඉදිරියේ, මේ මාලිගය ඉදිරියේ ,ඔහුගේ මතක ඉදිරියේ ඔහු තවමත් සතර වියැති ධාර් මයි...

කුමන දෑ පැවසුවත් ඒ කුඩා දරුවා තවමත් ඔහු තුලම ජීවත් වනවා වුව..චන්ද්‍ර සෙන්පති දෙව්දාර් සෑම විටම ඒ බොළඳ දරුවා පාගා උඩ පැමිනෙනවා...චක්‍රා"

කලකට පසු දෙව්දාර් සිනහසෙමින් සිටිනු දුටු භාති පවසන විට දස්කාල් හිස ඉහල පහල වැනුවේය....

"මා දන්නවා භාති...ඔහු තවම මගේ ධාර්මයි....මේ වසර කිහිපයට ඔහු ඉහිලූ දුක් කන්දරාව නිසා...ඒ කුඩා ධාර් යටව ගොසින් රවුද්‍ර දෙව්දාර් ඉදිරියට පැමිනිලා..
එනමුත් ඔහු සිදුකරනා කුඩා කාර්‍යක වුව ඒ ධාර්ගේ මතකයන් රැදී තිබෙනවා...ඔහුට තව කලක් අවශ්‍යයි...අප එදා වෙන්වූයේ,ඒ සියලු ගැහැට විදින්නට සිදු වූයේ ඔහු නිසා නොවන වග වටහාගැනීමට...ඔහුට තව කල් අවශ්‍යයි..ඔහුට උරුම සතුට මිස දුක නොවන වග වටහා ගැනුමට....ඔබ දන්නවාද ඔහු අර පුෂ්පයටත් ඔහුගේ තුරගාටත් මා හටත් ත්‍රිත්වයටම "කාල" ලෙස අමතන්නේ ඇයි කියා"

දස්කාල් අසනා විට සමුද්‍ර හා භාති එවැන්නක් නොදන්නා ලෙස හිස වැනුවේය...

"නොදනී..ඒ කිම කියා ඔහු ඔබට පැවසුවාද?"

"නැහැ....පැවසුවේ නැහැ..නමුත් ඔහුගේ කාල  හට එය වටහාගත නොහැක්කේ කිම..."