Catmint Series 2: Engr. Finn David Vernon

Chapter forty six

"Hindi ko na papakasalan si Beatriz..."

Parang hindi ko na magawa pang iproseso sa utak ko ang lahat sa dami nang narinig ko. Bumitaw ako mula sa pagkakayakap sa kanya at humakbang palayo ng dalawang beses.

"W-what?"

"Aveen, hindi ko na 'yon gusto pang ituloy. Matagal ko na itong pinag-isipan. I can't continue the wedding." Sinuklay n'ya ang kanyang buhok na tila naguguluhan din. "I just can't... Ayoko na..."

"Finn," pagtawag ko. Lalong bumuhos ang luha ko dahil doon. "Finn naman..."

"Aveen, hindi ko na 'to kaya pang itago. Mahal kita. Mahal na mahal pa rin kita." Napatakip ako ng bibig at napatalikod. "Alam kong magulo. Alam kong nakakagago."

"Kaya ako nandito para sabihin sa 'yong tatapusin ko na ang lahat nang mayroon sa amin ni Beatriz." Hindi ko alam kung tama pa ba ito. Alam kong napakasama kong tao para maging masaya. Para maging masayang marinig na mahal n'ya pa rin ako.

"P-paano si Beatriz?" Hindi ko rin alam kung bakit bigla s'yang pumasok sa isip ko. Our conversation that day left me hanging.

"Magpapaliwanag ako. Basta... A-ako na ang bahala. I know it will hurt her. P-pero... Aveen, ayaw ko nang palampasin pa 'to."

Humakbang s'ya palapit at hinawakan ang pisngi ko. I closed my eyes when I felt his warm palm on my cheek.

"Mahal din kita, Aveen. Mahal na mahal na mahal. Hindi naman nagbago 'yon. Hindi naman nawala 'yon. I know I was mad. At sa galit ko, ginamit ko si Beatriz. Gago, siraulo, tanga. Ako 'yon. Ako lahat ng 'yon." I bit my shaking lip. My whole body was shaking. Pakiramdam ko ay sobra na akong nanghihina. Nakakatangina ng sitwasyon namin. "Sobrang mahalaga ka sa akin na kahit iba ang kasama ko, sa puso ko alam kong ikaw pa rin. Ikaw pa rin ang tibok nito. Ikaw lang."

He inched our gap again and leaned his face towards me until I felt his lips on mine. Hinawakan ko ang kamay n'yang nasa pisngi ko habang patuloy ang pag-agos ng mga luha. I could even taste my tears while responding to his kisses. A kiss that full of pain. A kiss that stings. We didn't have the chance to talk like this, saying each other's pains and struggles. Saying the words that we wanted to hear since the moment we've met again.

But then our kiss didn't last for long when his phone beeped. Humiwalay s'ya sa akin at kinuha ang cellphone n'ya mula sa bulsa.

"Hello?" paos na pagsagot n'ya sa tawag.

I sniffed, wiping the tears off my face. Napayakap ako sa sarili ko nang makaramdam ng lamig.

"A-ano?!"

Nilingon ko s'ya nang marinig ang pagkagulat sa boses n'ya. His eyes widened. Agad n'yang binaba ang cellphone n'ya at tumingin sa akin. I suddenly felt nervous with the way he stared at me.

"W-who's that?"

"Si Aya," sagot n'ya.

"Why?"

"Sinugod si Beatriz sa hospital."

That night, Finn left. He said sorry and that he'll talk to me again. I don't know what to feel. I don't know what to say. Hanggang sa namalayan kong nakauwi na lang kami. All I did was nothing but to cry in the corner, while staring at my daughter.

"S-sorry." I cried. "S-sorry, baby ko. S-sorry. I couldn't even give you a complete family that you deserve. S-sorry. Sorry... Sorry..."

The next day, I wasn't able to go to work because I feel so sick. Nagpasuyo na lang ako kay Pamela na ihatid ang anak ko sa school n'ya at hndi naman s'ya tumanggi. I even greeted her good morning but she just stared at me before getting Malia's things.