SLS #1: No Boyfriend Since Break ✔️

Chapter 9

Hindi ako magpapakita ng kagalakan na makita siya. Sino naman ang magiging masaya na makita siya? He's just turning the boil point on my head. I hate him... I really do hate him.

"I'm here to buy cookies," he replied, a smile flashed on his lips. "How about you? What are you doing here?"

Tsk. Hindi ba niya alam na ako may-ari ng coffee shop na ito? Well he don't need to know.

"You don't need to know."

Pagkatapos kong sabihin iyon ay tumalikod na ako sa kaniya. Naglakad na ako patungo sa second floor para bumalik sa opisina ko. Wala na ako sa mood na mag-stay dito sa shop dahil nga may impakto... may impakto akong nakita at naka-usap.

Nag-iinit talaga ang ulo ko tuwing nakikita ko ang pagmumukha niya. Mas lalong nadagdagan iyong galit ko sa kaniya. May gana pa talaga siyang magpakita sa akin. Kapal talaga ng mukha niya. Ang laki ng kasalanan niya sa akin. Grabe iyong ginawa niya tapos?Tapos magpapakita siya na parang walang nangyari? Masaya na makita ako? Well I'm not happy to see him. Nasusuka ako kapag nakikita siya.

"Oh bakit ganiyan mukha mo? Nakabusangot," tanong ni Patricia nang makasalubong ako sa hallway. "Akala ko ba kakain ka pero—"

"Nasa baba si Trey."Putol ko sa kaniya.

"What? Seryoso?" gulat na tanong niya. Tumango ako bilang sagot. "Omgg! So it means nag-usap kayong dalawa? Nagkita ba kayo?"

Biglang nandilim ang mukha ko sa sinabi ni Patricia. Bakit kailangan niya pang ipaalala? I want to forget it.

"And you're not happy to see him again," she uttered.

I slowly nodded. "I won't and I will never be happy to see him. Bakit naman ako sasaya kung makikita ko ang taong dumurog sa akin."

"Girl, it's all in the past. You already move on right? Then forget the past and forgive the person who've hurt you." She tap my shoulder. "Just let it go."

I let out a heavy sigh. Forgive him? How can I forgive the person who broke me into peices? How?

"Put yourself on my shoe, Patricia. You will do the same if you know what I feel." A fake smile flashed on my lips, shook  my head. "You don't really understand me."

"Of course! I do understand you," she retorted.

Umiling ako. "No. You don't. If you really understand me, you won't pursue me to forgive him. You were there when I'm hurt. You've witnessed how I suffer from him." Tumingin ako sa mata niya at mapaklang ngumiti. Umiling-iling siya sa akin at akmang hahawakan niya ang kamay ko ngunit lumayo ako sa kaniya.

"Alor—"

"Shh! Just don't talk about that thing. It trigger me. Let's not talk about the past baka mag-away pa tayo." Tumango siya bilang sagot. Ngumiti ako sa kaniya at tinapik ang kaniyang balikat.

"Office lang ako. Kung may kailangan ka, don't hesitate to come and do me a favor, Patricia..." Tumigil muna ako sa pagsasalita at muling tumingin sa ibaba. My eyes widened, what the hell!

Why are they talking? Magkakilala ba dalawa? Trey? Natalia? Bakit sila masaya habang nag-uusap? Bakit parang sanay na sanay na sila sa isa't isa? Dafuq!

Don't tell me magkaibigan din sila? That's possible.

"Hey what's wrong?" Nag-aalalang tanong ni Patricia sa akin. Umangat ang tingin ko sa kaniya at nginuso iyong nakita ko kanina.

"Mukhang magkakilala silang dalawa at parang close na close pa," Patricia commented.

I nodded my head. "That's my guess too. They're close, and the question is where did they've met each other."

"It's not a big deal for you right?" Patricia asked.

I take a glanced on her and going back to Trey's direction. "Yeah, It's not a big deal to me. I'm just wondering."

It's not big deal to me.

Wala akong pakialam kung magkakilala silang dalawa. Well, they're bagay. Parehong... nevermind.

Nagpaalam na ako kay Patricia na babalik na ako sa opisina ko, at sinabi ko na rin sa kaniya iyong favor ko. Ang favor ko ay siya muna ang pumunta kay Zyair. Wala akong sinabing explanation sa kaniya at pumayag naman siya.

I look at my phone that is ringing.  Nanlaki ang mata ko kung sino ang nag-text. Limang mensahe mula sa kaniya at isang mensahe lang ang tumatak sa isipan ko.

Zyair: I'll come to your house later.

Nakakunot ang noo ko habang nagtitipa ng reply.

Alora: Anong oras? At saka bakit ka naman pupunta sa bahay? Humingi na ako ng favor kay Pat na siya na ang pupunta sa bahay niyo.

A later of seconds he already replied to my text messages.

Zyair: Nah! I want to tell it to you personally. Gotcha!

Tsk. Bahala ka sa buhay mo. Ang sabihin mo lang ay pupunta ka sa bahay para makita iyon pinsan ko. Magpapalusot na nga lang huli ko pa.

If he wants to come, edi pumunta siya. As if magkalayo kami ng bahay. Eh magkaharap lang naman. So lame excuses, Zyair.

Tsk. Whatever!