'Til Forever, My Love (On Going)

Chapter 17

Chapter 17

"Saan mo ako dadalhin, Mr. Gray?" Nakataas ang kilay'ng tanong ko sa lalaking ngayon ay nagmamaneho na ng sasakyan. He really did came to fetch me earlier just as he promised yesterday. I'm just beside him, furrowing my forehead while looking at him.

"Just wait, Ryl. Dadating din tayo sa pupuntahan natin."

Tumahimik nalang din ako. Malayo-layo nadin ang biyahe namin at wala akong kaide-ideya kung saan kamk pupunta. Ilang minuto pa'y hindi ko na alam na nakatulog na pala ako. Nagising lang nang maramdaman ko ang pasimpleng tapik ni Rush sa aking pisngi.

"We're here..." He smiled.

Pinagbuksan ako ng lalaki ng pintuan, "Thanks." Nilibot ko ang paningin at namangha sa nakikita. "What are we doing here in the seaside, Mr. Gray?"

"I just want to come here with you..."

"Why?"

Nagkibit-balikat lang ito at hindi sumagot. He looked at the sea and slowly smiled.

"Nagpunta ka lang ba rito para tumingin ng dagat? Tsaka anong lugar ba'to?"

"We're in Clarin."

Napatango ako. Clarin is just 20 kilometers away from Fortaleza. "But how did you find this place? Di'ba limang taon kang hindi umuwi rito sa Pilipinas?"

I saw how Rush' smiling expression slowly fading. "H-how did you know about that? I didn't remember me telling you about that." Oppsss. Wrong move, Ryl.

Nag-iwas ako nang tingin. "Oh. Rumors."

"Huh? Paano naman nangyari yun? I'm not even famous, so how could you hear some rumors?"

"Are you serious about that? Narinig ko yan sa mga empleyado ko last time. Hindi ko rin alam bakit ka nila kilala." I lied.

"Oh, okay. Let's come over there in the hammock. Can we?"

Nag-aalangang tumango ako. Pinauna niya ako sa paglalakad. Shocks! Isa lang naman ang duyan dito! At nauna pa talagang umupo doon ang gago! Nanatili akong nakatayo sa gilid ng hammock kung saan nakaduyan ngayon si Rush. I'm looking at the beautiful sight in front of us. The ocean is clearly blue and it's giving me peace in mind. I'm feeling the fresh air when Rush suddenly speak, "Ryl, come here."

Awtomatikong napalingon ako rito. "H-huh? Saan?" Bahagya nitong tinapik ang duyan sa tabi nito. "You want me to sit with you?"

"Yes. Ngayon lang naman 'to eh..." Napalunok ako nang makitang nakanguso na ang lalaki. Shit. I'm so soft for that! I really sat beside him. Naramdaman ko ang pag-uga ng duyan dahil sa pagsakay ko rito.

Napasinghap ako at nanigas ang katawan ko nang maramdaman ko ang dahan-dahang pagpulupot ng mga braso ni Rush sa aking baywang. "W-what are you doing?"

I can feel his head leaning on my shoulder. "Five minutes, Ryl... Just five minutes... Let me do this."

Napakagat labi ako. I love this. Him near me. I'm longing for his touch and warmth. I might be mad at him because of what happened in the past, but hell. I missed him so much! Kahit ito lang. Kahit ito lang ang ibigay ko sa sarili ko ngayong araw na ito. Ayaw kong bumitaw ang asawa ko sa pagkakayakap sa akin.

"Am I too selfish, love?" He said. But I chose not answer and just continue to look ahead. His voice vibrates in my neck as he talks. "I did lots of terrible things to you in the past that I didn't even had any idea how all those things happened. Hindi ko man lang alam kung anong nangyari sa'yo sa loob ng limang taong yun."

I gulped. Liar.

"Hindi kita maintindihan..." Saad ko.

Naramdaman ko ang pagbuntong-hininga nito, "I know... It's much better that way, Ryl. I will fix everything between the two of us. Hintayin mo lang na malaman ko ang mga bagay na dapat kong malaman. Dahil kulang na kulang ako ngayon, love. Wala akong alam sa mga nangyayari..." His voice cracked.