AMETİST (ara verildi)

A-27

Hellüüüüüü! Ben geldiim.

Aylardır yazamıyorum. Ya da yazmak istemiyordum bilmiyorum. Bununla birlikte bir de okul ve sınavlar üstüne binince aylarca boşladım burayı. Wattpad'e hiç girmediğim haftalar da oldu, girip 1-2 dakika sonra çıktığım günler de.

Ama ne olursa olsun yine buradayım.

Keyifli okumalaaar💜

✨

"Alın şu canavarı! Yardım edin!" telaşla merdivenlere koşarken tüm evde yankılanan çığlık yüzünden yüzümü buruşturdum.

Çığlığa karışan havlama sesleri konunun Alastor olduğunu net bir şekilde belli ettiğinde son basamağı sakince indim.

"Alastor, gel buraya!" Alastor'un Çağın'ın yanına gitmesini fırsat bilen kız koltuktan inerek utangaç gözlerle bana bakmaya başladı. Bölüyorum ama; Alastor saldıracak olsa o koltuk koruyacak sanki onu. Koltuğun yere olan mesafesi köpeğin boyundan kısa. Bu kız cidden salak. Kurtarmasa mıydık?

"Sakin ol, sana bir şey yapmaz." diyerek kıza ilerledim.

"Ya sen yaparsan? Niye beni eve getirdiniz? Organlarımı mı alacaksınız?! Allah'ım kurtar beni."

"Ne yapayım ben senin organlarını?" kaşlarım çatıldı. "Evin neresi bilsem kapının önüne atmaktan hiç çekinmezdim emin ol." biraz yalandan kim ölmüş?

"Evime gitmek istiyorum ben." kaşlarını çatarak beni ve Çağın'ı süzmeye başladı. Ortalıkta görünmeyen Alastor, Ozan'ın gelip onu aldığını gösteriyordu.

"Evine götüreceğiz zaten. Ama öncelikle o sokakta ne işin olduğunu, o adamların kim olduğunu söylemen lazım."

Bir süre tereddüt ile bana baktıktan sonra konuşmaya başladı. "Arkadaşımın evinde kalacaktım bugün normalde. Kavga edince evden çıktım, yolu tam bilmediğim için de ara sokaklara daldım. Telefonumun şarjı bittiği için navigasyon da kullanamadım tabii. O sırada kavga sesleri duyunca hemen koşa koşa ne var diye bakmaya gittim. Adamı bıçaklayıp çöpe attıkları kısmı görmüştüm sadece içlerinden biri beni fark edince 'Gel buraya.' dedi. Başta gitmek istemedim ama onlara bir şey yapmadığım için sadece kimseye anlatma falan derler en fazla diye düşünerek yanlarına gittim. Oraya gidince bu düşüncenin yanlış olduğunu anladım tabii. Arkama dönüp koşmaya başladığımda beni yakalayarak durdurdu. O-"

"Tamam yeterli bu kadar." diyerek sözünü kestim. "Adın ne ve yaşın kaç?"

"16 yaşındayım. Pelin adım."

"Seni evine bırakacağız fakat ondan önce gidip ifade vermen gerekli." gözlerim Çağın'a döndüğünde boğazını temizleyerek bize yaklaştı.

"Ozan ve Eymen abin sana eşlik edecek, gel." Pelin bana daha da yaklaşarak yanımdan ayrılmak istemediğini belli ettiğinde belli belirsiz tebessüm ederek elimi sırtına koydum ve ona yolu gösterdim.

Dışarı çıktığımızda muhabbet eden Ozan ve Eymen bize döndü. Ozan Çağın'ı gördüğünde duruşunu hızla değiştirirken, Eymen ağzındaki sakızı şişirerek patlattı.

"Ne yapıyoruz şefim?"

"Konuştuğumuz gibi gidip ifade vermesini sağlayacaksınız. Halledersiniz siz." kızı hafifçe ileri ittim yürümesi için.

"Abla sen de gelsen?" gözlerimi usulca bana bakan Pelin'e çevirdim. Tamam demem için her şeyi yapabilecekmiş gibi bakıyordu. Salla şu salağı Dora. Müstakbel kocamız bekler. Ona gidelim. Yarım kaldı zaten bu kız yüzünden.