A-18

9.1K 781 1.1K
                                    

Helloo! Bölüme hoş geldiniz bebişlerim.

Diğer bölümü öyle saçma sapan bir yerde bitirdim ki ÜWŞSLÜLwşsüLwmg. Ama beni de anlayın ayol, üşeniyorum.

Size minik bir şeyin haberini vereceğim. İki bölüm sonra yani 20. Bölümde 1. Kitap yarı finali olacak. Çok değil, bir ya da en fazla iki haftalık bir ara vereceğim. Kitapla ilgili düşüncelerimi oturtmak, ve diğer işlerimi halledebilmek için minik bir tatile ihtiyacım var.

Bu bölümü erkenden fırlatma nedenim ise 20. bölümün pazar gününe denk gelmesini istemem. Ben ve minik takıntılarım süğwğxğwlwüüxkq.


Bölümü hepinize ithaf ediyorum üsğwldüzlwmfis. Tek tek yazmaya üşendim.

Her neyse. Keyifli okumalarr!❤❤

Arabadan inerek geldiğimiz barınağa baktım. Kahvaltıya oturduğumuzdan beri yüzümde olan gülümseme yerini koruyordu. Aylardır buraya gelmiyordum.

"Geç sen, mamaları alıp geliyorum." dedi Çağın ve arabasının bagajına ilerledi. Ona yardım etmeyi aklımın ucundan dahi geçirmeden koşarcasına barınağa girdim.

"Dora kızım!?" diye heyecanla bağıran ses yerimde durmamı sağladı.

"Ata abi!" diyerek adımlarımı onun olduğu tarafa yönlendirdim.

"Deli kız, nerelerdesin sen uzun zamandır?" dedi bana kızarcasına fakat çoktan sarılmam için kollarını açmıştı.

"Başıma neler neler geldi bilemezsin be Ata kaptan." kollarımı bedenine sararak sıkıca sarıldım.

Ata abi, barınağın hem sahibi hem de görevlisiydi. Eskiden savaş gemisi kaptanıymış fakat emekli olduktan sonra bir barınak yaptırıp hayvanlarla gününü gün etmeye başlamış.

"Yeni çocuklar geldi mi?" diye sordum ondan ayrılarak. Yüzünden büyük bir hüzün dalgası geçti.

"Gelmez olur mu hiç deli kız? Büyüyene kadar çoğu kişinin köpek sevgisi."

"Kaptan! Hoş geldin yok mu?" Çağın'ın sesi ile bakışlarımı ona çevirdim.

"Çağın oğlum? Ne işin var senin burada?" dedi Ata abi şaşkınlıkla. Ben de şaşkındım.

AMETİST (ara verildi)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin