🔞+18 içerik bulunmaktadır🔞
Büyük adımlarla yanıma gelip ellerini yanaklarıma koydu.
Endişe ve mutluluk barındıran gözlerinin altı günlerdir uykusuz olduğunu ele veriyordu.
"Dora iyi misin? Çok korktum." Dedi yüzümü hasar tespiti yaparcasına ince...
"Daha yeni taburcu oldun, dikişlerin açılmasın." diyerek kollarını göğsünde birleştirdi ve kum torbasının önünde dikilmeye devam etti.
"Bir ay önce atıldı o dikişler, turp gibiyim artık. Rahatla biraz ya!" sesim fazlasıyla bıkkın çıkıyordu.
Tamam, benim için endişelenmesi, bana yemek yaptırmayıp kendi yapması, benim için uğraşması ve beni düşünmesi başlarda beni mutlu ediyordu. Fakat artık sıkmaya başlamıştı.
"Korkuyorum." dedi bir itirafı gerçekleştiriyor gibi. Sinirle çattığım kaşlarım şaşkınlıkla havalandı.
"Neden korkuyorsun?" diye sordum ona doğru bir adım atarak.
"Seni yeni bulmuşken kaybetmekten korkuyorum Dora. Ölümden döndün ve içimde hâlâ o an yaşadığım korku var. Sana bir şey olacak diye feci korkuyorum." yüzümde oluşan ufak tebessüm ile ellerimi uzatarak elini tuttum.
"Çağın ben gerçekten iyiyim. Hiç olmadığım kadar iyiyim hem de. Endişelenmene gerek yok. Hem sen de diyorsun, ölümden döndüm. Döndüm işte iyiyim yani."
"Peki..." diye mırıldandı.
Anlık gelen cesaret ile parmak ucunda yükselerek yanağına ufak masum bir öpücük kondurdum. "Hah işte böyle ol herüfüsüm." dedim ve kıkırdayarak yanından geçip kum torbasının önünde durdum.
Taburcu olalı bir hafta olmuştu ve uzun zaman sonra ilk kez spor yapacaktım. Özlemiştim açıkçası.
Gözlerim Çağın'a kaydığında üstündeki kazağı tek eli ile çıkardığını görünce gözlerimi kırpıştırdım.
