Escape Trilogy #1: Absconded with the Waves

Chapter 10

It's already 12:56 pm, lunch time, and Zion hasn't showed up. I'm already starving but I still waited for him, baka late lang siya at kung kakain na ako masasayang ang lagi niyang dinadalang pagkain namin.

I placed my hand above my stomach and caress it while pouting.

"I'm starving!" I said to my self

Hours had passed and no Zion showed up. I didn't eat lunch, dahil hindi ko napansing tapos na pala ang oras ng pagkain at sunod sunod na nag datingan na ang pasyente ko.

Late na nga niya akong sinundo kaninang umaga tapos ngayon ginutom niya pa ako.

I noticed that after that call he had with someone inside his car he slowly distancing himself.

Always late and no more sudden road trips.

It made me sad and confused why he suddenly acted this way.

Naligo lang naman kami sa ulan! Nahimasmasan ba siya na hindi niya ako mahal?

Mapakla aking tumawa at sumandal saking upuan.

It's been a week after our last trip and I kind of miss it.

Tumunog ang phone ko kaya ko itong inabot at sinindi.

Zion:
Sorry, can't take you home. Emergency.

See?

I've been waiting for an hour just to get a message like this.

It's rush hour and I don't have my car with me.

Naka simangot akong lumabas ng clinic kasama ang mga gamit ko.

Mag iisang oras na ata ako nag hihintay ng taxi pero laging may sakay.

Biglang may tumigil na sasakyan sa harap ko. Binaba nito ang salamin at bumulaga sakin ang isang gwapong lalaki, hindi ata ito pilipino dahil sa kanyang itsura.

"It's dangerous to be outside in this hour, miss." Mukang mabait naman ito pero strikto ang muka niya dahil sa malalim niyang mata at makapal na kilay.

"Ayos lang po ako." Mahina kong sagot

Pinarada niya ang sasakyan niya malapit sa daan at lumabas. Nag lakad ito palapit sakin at umupo sa sidewalk curb at itinungkod ang dalawang kamay sa likod niya bilang suporta. Tumingin ito sakin at binigyan ako ng maliit na ngiti.

Medyo natakot ako dahil hindi ko naman siya kilala kaya lumayo ako.

Narinig ko ang mahinang tawa nito.

"I'm not a bad person, miss! I just don't want to risk your safety. A woman was harassed few blocks away but good thing I was there to stop those crazy bastard." Kwento nito habang naka harap sa kalsada.

Sumasakit narin naman ang paa ko kaya umupo narin ako pero medyo malayo parin sakanya.

"Anong pangalan mo?" Tanong ko sakanya.

Humarap ito sakin, "Gray Ruston" sagot niya.

"Okay." Sinamahan niya akong mag hintay ng taxi.

"Lalaki ka diba?" Tanong ko matapos ang matagal na katahimikan

"Obviously." Tinaasan niya ako ng kilay at inikutan ko siya ng mata.

"Bakit bigla siyang nag bago?" Tanong ko sakanya at ngumuso

"Who?"

"Siya!" Sabi ko. Nakatingin na ito sakin ngayon.

"A guy?" Tanong niya kunot noo. I nodded.

"Keep in mind, if he really love you, he wouldn't do anything that will make you question anything." He said

Humarap narin ako sakanya at pinasiklop ang kamay at pinatong sa aking bag na nakapatong sa hita ko.