The Meaning of Wife (KimXi Fan Fiction)

Chapter XI - Giving Chances

Malapit na kaming magkita ni Xian. Wehee. Sa 26 na! <3 Jusmiyo. Maraming bonggang nangyayari sa KimXi, kaya eto. May UD! Have a good time reading guys. Xo.

-Mia

XIAN’S POV

Laman ng mga balita at pahayagan ang pagpunta ni Kim sa Milan. Parang gusto kong sundan siya at humingi ng sorry. Sorry kasi for the nth time, nasaktan ko na naman siya. Sorry kasi naging duwag ako nu’ng time na naiipit siya sa gulo. Sorry kasi mali ako ng pilitin ko siyang ayusin ang mga bagay in a harsh and rude way.

Nu’ng nag-usap kami, I asked her if why don’t we give ourselves a try but it all turned out na mas lumayo ang loob niya sa akin. Having a one night stand with girls is not so new to me, but with kim, it’s different. I know na makasarili ako. Marrying her because my conscience is telling me so is not a good idea. Gusto kong itama ang ginawa ko. But I know that this thing will never be easy. Kasi based sa mga nakikita ko, nasasaktan siya. Oo, matagal ko ng alam na may gusto siya sa akin. And I was a dumbass for taking that as my advantage.

Gusto ko naman talaga siyang maging kaibigan or more than that. Kaso nagsimula kami sa mali. Coping up with the situation would mean a bunch of loads to carry. You know, she’s Kim Chiu. Everyone wants to be near her. I got the chance, but I wasted it. Iniwan ko siya in the middle of her crisis and now, basta-basta na lang akong lalapit to ask her if pwede bang i-level up namin ang relationship status namin.

Nang iwan niya ako sa clubhouse, napasuntok ako sa posting nakita ko. Ang gago ko kasi. Imbes na ayusin ko ang gusot namin, mas dinagdagan ko pa ata. Her eyes told me that she was in mourn. That time, I wanna hug her and tell her that I won’t leave her ‘coz she’s my friend. Nang sinabi kong bigyan namin ang isa’t isa ng chance, I was serious about it. Nasaktan at natapakan ang ego ko nang sabihin niyang she did it para maging eksperyensyada siya. Masakit din nang sabihan niya akong layuan na siya.

And what’s worst among all the things that she said? Dahil daw kay Ezekiel. Ezekiel Trinidad. Selos? Not really. But insecure, yes! Kasi alam kong akin siya pero hindi ko magawang angkinin kasi may ibang umaaligid sa kanya. No one has ever rejected me that way. ‘Di ba nga dapat maging masaya siya, dahil ako na mismo ang nagpresenta ng sarili ko sa kanya?

I care for her. Iniisip ko lang ang kapakanan niya but not to disregard myself too. Pero bakit hindi niya ‘yun makita? Hindi ko raw siya dapat panagutan? Anak ng! How could she say that! Hindi ko siya maintindihan!

Ilang gabi kong pinag-isipan ang gagawin ko. Sabi nila, ‘wag raw magde-desisyon kapag you’re in too much emotion. But sa kahit anong angle, isa lang ang naiisip kong paraan. Kung ano man ang magiging kahihinatnan nito, bahala na. My decision is final. Kung hindi siya madaan sa santong dasalan, dadaanin ko siya sa santong paspasan! I will be marrying Kim sa ayaw at sa gusto niya.

I packed my things and saw myself driving to our house.

“Oh God, anak!” My mom welcomed me with a warm embrace. Wow, himala. Nandito sila ngayon. Madalas kasing wala ‘tong mga ‘to sa bahay. “I missed you! Let’s get inside!” Tumuloy na ako. Agad akong sumampa sa couch.

“Where’s dad?” Casual kong tanong.

“Nasa library, hijo. Wait, how have you been? are you hungry? What do you want to eat, anak?” Now she’s treating me like a baby again.

“I’m okay, Mom. Busog pa po ako.” I smiled fakely. Ang totoo niyan, I’m preoccupied. Tama ba ang desisyon kong ito?

“Alright. Manang Remy, pakidalhan na lang po kami ng pastries at smoothie.” Utos niya sa kasambahay namin. “So tell me…” Ako na naman ang kinausap niya “Anong masamang hangin ang nagdala sa’yo rito anak? I thought masyado kang busy with your schooling?”