14

847 52 32
                                    

HOPE DE GUZMAN

Wala akong lakas, hindi ko kayang prumotesta pa kay Seungcheol. Hindi ko na alam kung paano pa tatakbo ang buhay ko.

Bakit kasi hindi nalang niya ako patayin?

I just saw myself inside his shelter again. Walang kuwenta ang pagtulong sa akin ni Woozi, hindi manlang ako nakagawa ng paraan para ireport siya sa pulisya. Para saan pa? Sa baril palang na ginamit niya sa akin ay halata nang may kapit siya sa loob ng selda.

The broken chandelier was still on the ground. Kung paano ko nakita ang hitsura ng living room bago niya ako ikulong kasama ng mga baboy, ganito pa rin ito nang makabalik ako. I saw his and my blood on his leather couch, I shivered after seeing how horrifying his door looked as my blood had dried there.

He dragged me upstairs, and pulled me inside a specific room. Based on its scent, I assume it's his.

Kahit nasa loob na kami ay hindi niya pa rin binibitawan ang kamay ko. He dragged me near a closet and started to scan for something inside, still not letting go of my sweaty palm.

"Choi Seungcheol--" I stopped when he suddenly pulled my shirt out my body.

Humapdi ang katawan ko dahil sa friction na naramdaman ko. Mukhang napunit pa nga ang damit na suot ko dahil sa lakas niya!

I immediately covered my chest as I saw him smirking at me, lip biting while scanning my half-naked body! "M-manyak ka!"

"Relax, babe," he chuckled before shooting my head in a hole of another shirt. It's pink, I assume it's also his.

"I told you, that shirt bothers me," he smirked before hanging his arms around my shoulders. He lead the way to his bedroom.

"Pasensya ka na kung kinulong kita roon, I guess you lack for some sleep," he guided me to sit on his bed.

"I will let you sleep for now. Gusto mo ba ng bedtime story, or mas gusto mong maglaro nalang tayo sa kama hanggang sa makatulog ka," he cockily bit his lower lip, I looked down. Ayaw kong may gawin siya, utang na loob!

Kahit antok ako, hindi ko papangaraping matulog nang nandiyan siya sa tabi ko!

At wala ako sa lugar para matulog. Napakaraming bumabagabag sa isip ko na gusto ko nalang tumigil muna sa pag-iisip. Gusto ko nalang malagutan ng hininga sa panahong pinepeste ako ni Choi Seungcheol.

"Bakit mo ako ginaganito?" I asked him, still looking down.

"Kasi mahal kita?" he casually answered.

"Bakit mo ako mahal?" I asked again.

"Kasi mahal kita," he proudly said.

"Magsabi ka ng dahilan, Seungcheol," takot man, naghahabgad akong sagutin niya ako nang matino.

"Wala akong dahilan, mahal kita," he chuckled.

I heaved a deep sugh before looking at him with mad expression. "Sino 'yong sinasabi mong kapareha ko noong una? Baka nalilito ka lang. Hindi ako ang mahal mo, baliw ka at dinamay mo pa ako!"

"'Yon ba?" he chuckled faintly.

"Kaya mo ba ako ginaganito kasi gusto mong gumanti sa taong 'yon? Wala akong ginawang masama sa'yo. Alam mo kung gaano ako kawalang interest sa kahit ano maliban sa pagpapabuti ng buhay ng kapatid ko 'di ba? Bakit ako pa ang napili mong paglaruan? Hindi ako natutuwa!" I bit my lower lip as I felt my tears streaming again.

I flinched as he cupoed my cheeks and wiped my tears through his thumb. "I never wanted to play with you. This is real, babe,"

"Hindi--"

AnimalTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon