Animal

08

HOPE DE GUZMAN

I covered my wounded shoulder with my hand. I shivered in coldness, I can't balance myself while walking towards the lock.

I cried in despair. Sobrang hapdi ng mga sugat ko. Dinig ko ang ingay ng mga baboy sa loob ng kulungan nang bigla nalang akong ipasok ni Seungcheol sa loob. Some of the pigs surrounded me, as if bago akong salta, na ilang pakain lang ay makakatay na rin katulad nila.

Natatakot ako nang sobra sa puwedeng mangyari sa akin, pero mas inalala ko ang kapatid ko.

Paano kung may gawin siya kay Faith habang wala ako sa tabi niya? Sinabi sa akin ni Seungcheol na interesado ang kapatid ko sa kaniya, bakit naman kasi ang hilig lumandi ng babaeng 'yon!? Halos kalahati ng edad niya ang pagitan nila ni Seungcheol utang na loob naman!

I startled when I heard footsteps, nang i-angat ko ang mukha ko ay nakita ko ang demonyong kasing puti ng pakpak ng isang anghel. He's smiling at me, nakapagpalit na rin siya ng damit.

"Ang cute nila 'di ba? Kasing cute mo," he laughed before leveling himself to me.

He tried to hold my face but I avoided his touches. "I locked you there para magtanda ka. Hindi kita papalabasin hangga't hindi mo natatanggap na sa akin ka ikakasal. Mahal na mahal kaya kita, I can't wait to have family with you," he smirked.

Sa sobrang inis ko ay dinuraan ko siya sa mukha, he shut his eyes closed and pressed his lips before wiping my spit.

"Baliw ka! Hinding-hindi ako magpapakasa--" I stopped after feeling his hand choking my neck.

I coughed, sinubukan kong alisin ang kamay niya, but he's too strong for me! Nang i-alis niya ang kamay niya ay marahas niya akong binitawan. I breathed heavily, continuously crying and catching my breath.

"Gustong-gusto ko na talagang gilitan 'yang leeg mo. Gusto ko nang pisain ang lalamunan mo, palagi mo nalang akong kinokontra!" he shouted.

"Sabi mo kung sinong makakadate mo ay siya rin ang pakakasalan mo!? Ako ang kadate mo, wala kang ibang papakasalan maliban sa'kin!" he growled.

Yumuko nalang ako at umiyak. Hindi ko maalis ang pagnginig ng mga kamay ko habang binabalanse ang sarili sa malamig at maputik na sahig. Ang puti kong damit ay naging pinaghalong pula at kayumanggi.

"H-hindi," I shook my head as I spoke softly, I don't want to see him mad, mas natatakot ako sa kahihinatnan ko!

"I am at your side since last year. You gave me this kind of animal feeling inside. I wanted to protect you as if you belong to my kingdom. Hindi ko alam kung bakit ka naghe-hesitate sa akin eh since day one naman, komportable ka na 'di ba? Ako si Cherry! I know your deep thoughts and struggles, hindi mo kailangang magpakatigas sa'kin kasi nakita ko na ang pinakamalambot na ikaw. I already saw you at your lowest, you don't have to hide things from me. I am the perfect husband for you," now, he's calmer, his voice turned soft, but I know he's the most cruel man I've met!

Patuloy lang akong umiiling, hindi ko gustong makita ang hitsura niya, nagsisisi akong nagtiwala ako sa isang taong nakilala ko lang sa internet, at wala akong kaalam-alam na stalker pala siya!

He wanted to protect me, but he's the one who's giving harm now. He's damn confusing and dangerous!

He sighed, I just cried, "I'll give you time to decide. It's either you will be my wife or I will be your husband," napaangat ako ng tingin sa kaniya.

Ni wala nga akong choice doon!?

He smiled before standing, "T-teka! Choi Seungcheol 'wag mo akong iiwanan dito!" I tried to stop him but he just shrugged and proceed to his home.

Natatakot akong mag-isa, hindi ako komportable sa damit ko't ang dungis ko na! Kung nakakapagsalita lang ang mga baboy na kasama ko ngayon, siguro'y hinuhusgahan na nila ako.

Dahil sa pilosopiya kong sagrado ang pakikipagdate, nauwi pa ako sa ganitong sitwasyon. If I just didn't entertain him since the first time he approached me, malaya sana ako.

I feel lonely, hindi ako makapag-isip nang maayos, hindi ko kayang humarap sa kaniya bilang asawa niya. Natatakot ako!

Kung ganito siya magmahal, papaano ako? Paano ang mga magiging anak niya? Baliw siya!

But I guess, I will just accept the fact that I can't let go of him now. But how about tomorrow?

Can I still face tomorrow with this state?

Tutal, pagod na rin naman ako, why would I still face tomorrow if I can end it today?

I gulped before eyeing on a rope on my side. I cleared my throat before grabbing it.

He's giving me a concrete reason to give my life a painful ending.

I totally want to do it before, pero wala akong matibay na dahilan. Ngayon na nakaabang ang isang demonyo sa akin at balak akong ikulong sa sarili niyang hawla, uunahan ko na siya sa impyerno. I stood up and tied the rope on the ceiling while standing on the top of a random object.

I shut my eyes closed and prayed for Faith's safety. If I am gone, Seungcheol will never bother her again, I just hope.

I am too precious.

I believe that I can do everything, even without the help of others. I believe that I am an independent woman who advocates women empowerment.

I don't deserve to be wrapped around a creepy psycho's fingers.

I am a lady with dignity and bravery to face every struggles, but I still have the choice to decline the challenge.

I also get tired, I do feel lonely, I am exhausted.

I was precious.