Orphic Love

Chapter 32

Chapter 32
Grumpy

Pasado alas siyete na nang tumulak ako pauwi. May mga kinailangan pang asikasuhin. Also, Teo came by for the suit he's going to wear for tomorrow night's event that we will be attending together.

Sa totoo lang mas gusto ko sanang mag-isa na lang na um-attend sa nasabing event. It's an engagement party for Olivia, a famous fashion designer I once worked with. She wanted all guests to come by pair, but I am pretty sure she'll let me pass even if I show up alone. Lalo na't alam niya na malapit ako sa mga issues at dating rumors simula nang umingaw ang pangalan sa fashion industry.

However, the retired playboy and now lovesick Teo insisted on coming with me. Paano, nalaman niyang dadalo si Alexis at syempre may kasamang ibang lalaki. Kaya wala na akong nagawa kundi hayaan siyang sumama sa akin. Sana lang huwag siyang gumawa ng eksena doon dahil sa sobrang selos.

"Si Mama?" tanong ko sa kasambahay pagkapasok ng bahay.

"Nasa itaas po, kadarating lang. May inasikaso po sa eskwelahan."

I nodded and looked up the stairs. Nga lang, napabaling ako sa gawi ng kusina nang mahagip ng paningin ang pag galaw ng kung sino doon.

Still in his office attire, black suit and slacks, Kuya Azekiel leaned on the concrete pillar next to him. His hand was inside his pocket, while the other is holding a glass of water. A ghost of smile played on his lips as his eyes bore into me.

"Akala ko sa sabado?" he asked in an amused tone.

"Baka ma-move ang photoshoot ko sa sabado kaya dumaan na ako ngayon. Si Papa?"

He shrugged. "Pauwi na 'yon,"

Tinalikuran niya ako upang ilapag ang baso sa lababo. I scanned him one more time.

"Aalis ka, o kadarating mo lang?"

Kuya Azekiel turned back to me and smirked. "Kadarating lang, Yuliana."

Umismid ako. I never liked how he pronounce my first name. Parang nangaasar. Pareho kaming napalingon sa hagdan nang marinig ang boses ni Mama.

"Yuri! Mabuti at nakauwi ka, anak!" she said happily as she went down the stairs.

Ngumiti ako at sinalubong si Mama. Niyaya niya ako sa sala upang makapag kamustahan, samantalang umakyat naman si Kuya upang magpalit. It didn't took long enough till Papa arrived and we had dinner together.

Hindi ko maiwasang mapansin ang tuwa na nakaukit sa mukha ni Mama habang kumakain kami. She kept on throwing me questions mostly about my career, my business, at ang mga nangyari sa akin noong mga taong mas madalas akong nasa ibang bansa.

Ilang taon na din ang nakalipas since I last went abroad, pero naisip ko na sa mga taon na 'yon hindi kami nakakapag-usap ng ganito ni Mama para masabi ko sa kaniya ang mga gusto niyang malaman ngayon. Although she visits me everytime I went back here in the Philippines, hindi kami nagkakausap ng matagal dahil parati kong ipinapakita sa kaniya ang pagod ko na nagtutulak sa kaniya na umuwi upang makapagpahinga ako.

I feel guilty for doing that, until now, whenever I look back to it, I still feel guilty. Pero ginagawa ko lang naman iyon dahil sa takot na baka magtanong siya tungkol kay Aedion at sa baby. And I wasn't ready to face any questions regarding those two. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin alam kung kaya ko ba kung tatanungin nila ako tungkol doon.

Halos kaming dalawa lang ni Mama ang nag-uusap. Kuya Azekiel would comment from time to time, most of it were to tease me. Kaya madalas ko siyang simangutan. Si Papa, gaya ng dati ay tahimik lang na nakikinig at nagsasalita lang kapag tinatanong. Though I noticed how he keeps on glancing at me with serious eyes. It made me a bit nervous thinking that he'd suddenly ask about the topics that I'm not ready to talk about yet.