យ៉ុនហ្គីបានអង្គុយញ៉ែជីមីនមួយសន្ទុះធំទើបដាច់ចិត្តត្រឡប់ទៅវិញ។
យ៉ុនហ្គី«ល្ងាចនេះបងនឹងមកយកទៅផ្ទះតាមសន្យា កុំទៅចោលបងមិនចង់ខកទេ?
ម្សិលមិញគេសន្យាថានឹងមកយកជីមនតែចៃដន្យអីជីមីនចេញមកតាំងពីព្រលឹមអុរទើបយ៉ុនហ្គីងើបមិនទាន់ ទើបសន្យាថាល្ងាចនឹងនាំគេទៅផ្ទះម្ដង។ មើលទៅពួកគេនិយាយគ្នាអាចចូលគ្នាខ្លះ មិនដូចជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងដែលដូចជាភ្លើងនិងសាំងអញ្ចឹង គឺថាកាន់តែនិយាយពីកាន់តែឆេះរោលរាលទៅៗឥតឈប់។
យ៉ុនហ្គីបានញញឹមចាកចេញជាមួយនំមួយប្រអប់និងកាហ្វេមួយកែវដែលជីមីនបានរៀបចំឲ្យ។ យ៉ុនហ្គីបានទៅរករកជុងហ្គុកព្រោះខ្លាចថាគេនឹងគ្មានអ្នកជូនមកផ្ទះវិញព្រោះជិតដល់ម៉ោងបាយថ្ងៃត្រង់ទៅហើយ។
ថេយ៉ុង«លោកពូ!ជម្រាបសួរ»ថេយ៉ុងរាក់ទាក់យ៉ុនហ្គី ហើយក៏លាត្រឡប់ទៅវិញព្រោះគេចប់ការងារនៅទីនេះហើយ។
យ៉ុនហ្គី«អេ!ថេ! ថ្ងៃចុងសប្តាហ៍នេះពូនិងប៉ាគុកគីគិតចង់បបួលម៉ាក់និងលោកប៉ាក្មួយទៅសមុទ្រជាមួយគ្នាល្អទេ?»យ៉ុនហ្គីគិតថានឹងទៅបបួលដោយផ្ទាល់តែជួបថេក៏និយាយប្រាប់ឲ្យហើយ
ថេយ៉ុង«បាទលោកពូចាំមើលខ្ញុំសួរពួកគាត់សិនប្រសិនបើគាត់អូខេចាំខ្ញុំប្រាប់»ថេយ៉ុងក៏ត្រឡប់ទៅបាត់ ឯស៊ុកជីនក៏ចាប់យ៉ុនហ្គីសួរព្រោះថារឿងទៅសមុទ្រគេមិនបានដឹងសោះ
ស៊ុកជីន«បងធ្លាប់និយាយដែរទេ?ឯងនេះគិតចង់ទៅដោយខ្លួនឯងបែរជាលើកឈ្មោះបងមកដាក់រហូត?»ស៊ុកជីនអស់វាចារព្រោះថាយ៉ុនហ្គីម្នាក់នេះចេះនោះចេះ
យ៉ុនហ្គី«ក៏ចង់នាំបងនិងគុកគីលំហែរកាយខ្លះ កុំស្ត្រេសពេកហ្នឹងណា »
ជុងហ្គុក«លោកពូគួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់ មែនហើយលោកប៉ាដើរលេងខ្លះធ្វើការខ្លះ ជារឿងមួយដែលល្អបំផុតប៉ាកុំដាក់សម្ពាធតែរឿងធ្វើការពេកអី គុកគីម្នាក់នេះក៏បារម្ភដូចគ្នា»ពូក្មួយគេនេះចូលដៃចូលជើងគ្នាល្អណាស់ តែប៉ុណ្ណេះបានដៃទៀតហើយ។
ស៊ុកជីន«តោះយើង»សុខៗស៊ុកជីនក៏បបួលពួកគេទៅធ្ចើឲ្យពួកគេទាំងពីរមើលមុខគ្នា
