ជុងហ្គុកមើលទៅថេយ៉ុងដែលដើរចុះពីជណ្ដើរផ្ទះខ្លួនធ្វើឬកដូចម្ចាស់ផ្ទះក៏ប្រញាប់និយាយចម្អកឲ្យថេយ៉ុងខ្មាស
ជុងហ្គុក<មនុស្សអត់របៀបមកនៅផ្ទះគេហើយមិនគោរពម្ចាស់ផ្ទះ>និយាយព្រមទាំងយកដៃច្រត់ចង្កេះ
ថេយ៉ុង<អេ!ហើយអាល្អិតឯងជាអ្នកធ្វើផ្ទះនេះមែនទេ?>
ជុងហ្គុក<នេះជាផ្ទះលោកប៉ាខ្ញុំ របស់លោកប៉ាក៏ដូចរបស់ខ្ញុំដែរ>ប៉ុណ្ណឹងទេតែសម្ដីធំជាងខ្លួនទៀត
ថេយ៉ុង<អ៎មាននរណាសួរទេ?ដូចជាអត់ទេ~~ឆើុស>ខ្ជិលនិយាយជាមួយក្មេងគេក៏ដើរទៅលេងខាងក្រៅ
ជុងហ្គុក<~~~~>គេមានអារម្មណ៍ថាខ្មាស់ៗយ៉ាងម៉េចដឹង តែក៏ព្យាយាមធ្វើដូចជាគ្មានអ្វីកើតឡើង
ជុងហ្គុកគិតតែពីដើរតាមថេយ៉ុងព្រោះចង់ដឹងថាថេយ៉ុងធ្វើអ្វីខ្លះ?(សាហាវជាង Despatchទៀត🤭)
ថេយ៉ុង<ទំនេរខ្លាំងហ៎បានចេះតែដើរតាមនឹង?>ឃើញគេដើរតាមគ្រប់ជំហានក៏សួរយកម្ដងទៅ
ជុងហ្គុក<ផ្ទះខ្ញុំចង់ដើរទៅណាក៏បានមិនមែនជារឿងរបស់មនុស្សក្រៅទេ>
ថេយ៉ុង<យីអាក្មេងឆ្កួតនេះ កាន់តែនិយាយជាមួយកាន់តែឡប់>ថេយ៉ុងចង់សម្ដៅថាបើគេនិយាយជាមួយជុងហ្គុកបន្តគេនឹងឡប់ហើយតែជុងហ្គុកគិតថាថេយ៉ុងថាឲ្យខ្លួនឡប់
ជុងហ្គុក<ឡប់តែឯងបានហើយកុំថាខ្ញុំឡប់ដូចបងអី មនុស្សអត់មាយាទ>ថាហើយក៏រត់ចូលខាងក្នុងវិញដោយខឹងថេយ៉ុងពេក!!!
ពេលជុងហ្គុកចេញទៅថេយ៉ុងក៏គ្រវីក្បាលហួសចិត្តមិនគួរណាឆ្កួតទាំងក្មេងសោះ
ណាមជុនត្រឡប់ទៅសាលារៀនវិញទុកឲ្យប្អូននៅជាមួយជុងហ្គុក
ណាមជុន«កុំធ្វើឲ្យលោកពូលំបាកយល់ទេ?»មុនចេញទៅក៏ណែនាំប្អូនសិនខ្លាចគេបង្កឲ្យអ្នកផ្ទះនេះមានការលំបាក
ថេយ៉ុង«មិនអីទេបងកុំបារម្ភអី»ថេតបទៅបងប្រុសហើយក៏និយាយក្នុងចិត្ត
ថេយ៉ុង«មានតែម្ចាស់ផ្ទះធ្វើឲ្យខ្ញុំលំបាកនោះ»(សំដៅដល់ជុងហ្គុក)
