Dating My Hater (Enhypen Series #1)

37

xxxvii.

Nagising ako sa isang pamilyar na lugar, napabangon ako ng bahagya saka ininda ang sakit ng ulo. Nakita ko ang isang baso ng tubig sa side table ko at agad na ininom iyon.

Anong nangyari? My heads cracking up and it hurts so bad. Para siyang binibiyak kaya ako napasigaw sa sakit. Then Mom suddenly opened my door and immediately run towarda me and squeezes my cheeks,

"What happened? Are you okay? Ssh baby, everything will be alright." aniya saka ako yinakap upang ipatahan.

"M-Mom, my head hurts!" iyak ko sakaniya.

Pina inom niya ulit ako ng tubig saka pinahiga, inumpisahan niyang hilutin ang ulo ko hanggang sa humupa ang sakit nito. Mabibigat din ang mga talukap ng mga mata ko na waring galing ako sa mabigat na pag-iyak.

But then I realized why am I like this, why I am in this situation. Sinag na ang araw at halos alas otso na ng umaga, agad kong kinapa ang cellphone ko nguni't hindi ko ito makita.

"M-Mom!" I called her.

She started to cry too, panay ang haplos niya sa buhok ko kaya napaupo na ako.

"Mom?! Where's my phone?!" I asked her.

Hindi niya ako sinagot at nagpatuloy lang sa pag-iyak. Tumayo ako at hinalughog ang kwarto ko para hanapin ang phone, nguni't wala doon.

Lumabas ako ng kwarto at hinanap sa kwarto nina Mom, pero wala din doon. Bumaba ako sa sala, sa kusina, at kung saan saan pa pero wala.

Napaluhod ako sa may tabi ng sofa at doon nag iiyak, agad bumaba si Mom mula sa kwarto ko at tumakbo papunta sa akin. Yinakap niya ako ulit at umiyak,

"I know anak, I know na masakit. Ilabas mo lang, magiging ayos din ang lahat." she said. "Attorney Justin and your dad started to investigate things. But please, whatever happens let's just accept it."

Naiyak lalo ako, naalala kona kung bakit ganito ang sitwasyon ko ngayon. Heeseung rape issue is all over the media, isang sikat na LOL player, graduate ng FEU, at bunsong anak ng pamilya de Dios.

Pagod na naman ang mga mata ko sa kakaiyak, pinagtimpla ako ni Mom ng gatas saka itinali ang buhok ko. She even inserted a flashdrive sa TV dahil ayaw niyang magbukas ako ng mga balita.

She played Midnight Sun, and all I did was stare at the movie. Pinaghanda niya rin ako ng makakain at iba pa, tinabihan niya ako saka hinilot pa ang ulo.

"Bakit ganon, Mom?" I asked. "Why the world's unfair? Ang saya saya palang namin kahapon na nagpunta sa mall, nag shopping, and more. Tapos kinagabihan..." hindi ko naituloy ang sasabihin nang magsimula nanamang tumulo ang mga luha ko.

Patuloy ang pagpapatahan sa akin ni Mom, hanggang sa makarating sa condo si Daddy. Napatayo ako at dagling yinakap siya, he hugged me back.

"Baby, everything will be fine." aniya. "For the four years being with him, nakilala kona ang boyfriend mo. I know he will never do such thing." aniya.

I know, at malakas ang pakiramdam ko na hindi niya magagawa ang bagay na iyon. But whenever I remember what he said, nawawalan ako ng lakas.

"Sorry. S-Sorry, Yvette. I wasn't aware of myself so...so I-I can't assure you."

It breaks me into pieces hearing those words, he should have said...

"So you are accusing me with something that I haven't done?"

Because he's like that before, but what happened now?

Nagkulong ako sa kwarto, hindi kumain, hindi rin kinakausap sina Mom and Daddy. I know that they are really worried about me, but it really hurts when I witnessed how police get him in the police car and drove him to jail.