22

652 38 2
                                    

xxii.

There are many reasons why we are hurting ourselves. It may because of our family, our friends, our past, our present, our future, or simply because of ourselves.

I already know that one day, the world will know the secret that I keep on hiding, and with that secret everythimg will be ruined in just a blink of an eye.

"Y-Yvette, b-bakit? P-paano? B-bakit ikaw?" Monica cried as she read Heeseung and I conversation. Masasakit ang bawat paghikbi niya, in many years of being best friends I never saw her like this. She always has this bad girl type of attitude and personality but right now, she's broken into pieces. "Y-Yvette!" she cried harder. "K-Kaibigan mo ako!"

I feel sorry for not doing something about this, alam kong gusto ni Monica si Heeseung mula pa noong mga bata kami, but I can't change the fact that I fell for Heeseung too right now. I kneeled also para magpantay kami, I wiped her tears as she still continue to cry.

"Y-Yvette..." nanghihina niyang tawag sa akin.

I can't apologize, I can't say I'm sorry to my best friendz and I don't know why. I hugged her tight as soon as she cries louder and more painful. Maybe being betrayed is one of the hardest thing to accept.

"M-Mahal na mahal ko si Ethan, Yvette. B-B-Bakit naman ikaw pa ang nililigawan niya? Bakit sayo pa siya nahulog? Bakit?" tanong niya.

It's kinda hard to explain everything, I don't know kung ano pa ba ang maaaring mangyari sa oras na aminin ko sakaniya na matagal na niya akong nililigawan at malapit ko na siyang sagutin. She's too broke right now, I can't help but to make her feel at ease but on the other way around, I can't do it too.

Unti-unti siyang bumitaw sa yakap niya sakin, her face was a mess and I can tell she can't think clearly right now. Pinunasan niya ang mga luha niya at ngumiti sa akin,

"You're too lucky to have someone like him." aniya.

I bit my lower lip and frowned, hindi ko alam kung bakit pati ako ay nasasaktan, lalo na sa tono ng pananalita niya. She smiled bitterly saka ako iniwan sa verandang nakasalampak sa sahig, she left my room after she fixed her things.

I cried silently nang maramdaman na para akong kinamuhian ng lahat dahil sa nararamdaman ko para kay Heeseung at sa panliligaw nito sa akin.

As I felt my heavy shoulders, parang nawalan ako ng gana pumasok sa school knowing na wala akong maaasahang isang tao bukod kay Monica. But in our situation, mukhang iiwasan niya na ako ngayon.

Nahiga ako sa kama at nagkumot, I don't feel like going to school today. I pretend sick, and I didn't bother to tell Heeseung about Monica dahil for sure ay mag aaalala siya sa akin. Hindi kona alam ang iisipin at gagawin, maybe i'll go with the flow of my fate.

I didn't touched my phone the whole day. Mom keep on checking me, and I told her everything. Nalungkot ang mukha niya nang malaman na parang nagalit o nagtampo sa akin si Monica, nanghihinayang daw siya sa friendship naming dalawa. Ako rin, Mom.

Para makabawi sa pagkawala nila the few weeks ay nag-aya si Mom na lumabas for dinner. Ayoko ring lumabas ng kwarto pero pinilit niya ako, suot ng isang pink dress ay kumain kami sa isang exclusive na restaurant. I suddenly missed Heeseung, missing those days na siyang kasama kong kumain sa labas but for now I'll just enjoy making memories together again with my parents.

Lumabas ako saglit para magpahangin, since Mom and Daddy talked a lot about our business, I never really wanted to go outside the resto but I feel like I need to. I saw some beanie hat in leopard print, I giggled as I imagined Heeseung wearing this one.

"Kunin ko po ito." I said and then paid for it.

Nang bumalik ulit ako sa restaurant ay siyang pag- aya ng parents ko para makapunta saglit sa mall. Mom didn't hesitate to shop at all and buy stuffs and new clothes for me, todo support naman si Daddy in a very creative way kaya napapatawa nila ako. The whole night out was fun, na tila nakalimutan ko lahat ng mga problema ko, I hugged them as we are in the parking lot.

"Thank you, Mom. Thank you, Daddy. I love you both." I hugged.

Ginulo ni Daddy ang buhok ko, "Are you happy na ba, our baby?" he asked. I nodded, "Good, hindi mo bagay ang magmukhang depress. Nakakapangit 'yon, tignan mo mommy mo tumatanda na ang itsura dahil stress sa work." turo nito kay Mom.

Hinampas naman ni Mom si Daddy sa braso, "Hoy, anong tumatanda na amg itsura? Baka nakakalimutan mo, patay na patay ka dito hmm?"

I laughed as they argue about that nonsense thing, I really hope if Heeseung and I ended up together, we will be like them too.

I breathe heavily as I stared at myself on the mirror, bumalik nanaman ang kaba ko dahil sa nangyari. I tried my best to smile at my parents as I walked passed them and wave my goodbye.

Hindi ko mapigilang mag isip ng mga mangyayari buong araw, ngayon din babalik sa Enhyfun sina Heeseung mula sa training nila sa Toduro. Agad akong bumaba nang huminto ang sasakyan sa tapat ng gate at naglakad ng mabilis nguni't mabibigat papasok sa campus at nagtungong classroom.

Everyone became silent as I walked inside the room, na tila nakakagulat na pumasok ako roon. Wala pa si Monica kaya napaupo ako sa pwesto ko't tumingin sa labas ng bintana.

Nagulat ako nang bigla akong dumugin ng mga kaklase ko,

"Hoy, Yvette. Ayos ka naba?"

"Di kana ba nilalagnat?"

"Bakit pumasok kana? Maayos na ba pakiramdam mo?"

I was confused for a second, kaya parang na gets nila ang mukha ko't nagpaliwanag.

"Ma'am asked Monica kahapon kung bakit ka absent, she said na masama daw ang pakiramdam mo dahil naulanan kayong dalawa, mukha nga ring nilalagnat si Monica dahil sa init niya't pamumula ng mata."

I frowned as I realized that I have known Monica for years, yet napag isipan ko pa siya ng masama. Where is she? I need to hug her tight and say my sorry!

Dating My Hater (Enhypen Series #1)Where stories live. Discover now