Dating My Hater (Enhypen Series #1)

09

ix.

"I told you, no." kalmado niyang sabi.

I gritted my teeth, "Hoy Heeseung Lee, hindi dahil pinalayas kita sa bahay noong isang araw eh gagantihin mo na akong ganito. Sino kaba para pahirapan ako ha? You didn't even raised me, and you have the guts to reject me? Sino kaba sa akala mo ha? Napaka yabang mo!"

And after those rants, I just realized na binabaan na niya ako ng telepono. I hate him so much!

I tried to dial his phone for the nnth time, desperada na akong malaman ang nangyari. It is Monica's fault for saying such things, and now it happened in a wrong time. Do I need to know what happened really?

Nahiga ako sa kama at tumitig sa cellphone ko, halos itapon ko na ito dahil hindi sinasagot ni Heeseung. Nakakainis talaga siya! Sobra!

Bumaba ako para uminom ng tubig, kalmahan mo lang Yvette. Idi-nial ko ulit ang numero niya hanggang sa sagutin na niya ito.

"Hoy Lee Heeseung, can you atleast hear me out?!" I shouted.

Tahimik ang kabilang linya kaya napatingin ulit ako sa cellphone ko kung binabaan niya ako o hindi nguni't nagpapatuloy parin ang tawag.

"Hoy, Lee Heeseung!" tawag ko.

I heard him groaned, "Hmm? I'm still sleepy, can we talk after an hour?" aniya.

"W-Where are you?" I swallowed hard after I asked that question.

"Why? Pupuntahan mo ako? Sure, I'm in..."

Huminga akong malalim nang nasa tapat na niya ako ng pinto, I need to find the answer or I will never know the truth. But did Monica lied to me? She's my best friend for about 3 years and I know everything about her. Do I?

Kumatok ako sa pintuan ng bahay nito, malaki at kung titignan ay mukhang mansyon talaga. Ilang beses na rin akong kumatok nguni't walang bumubukas ng pinto, nang subukan kong ipihit ang doorknob ay bumukas ito mag-isa.

Umirap ako sa hangin bago pumasok dito, sa sobrang laki ng bahay ay hindi ko alam kung saan ko unang hahanapin ang lalaking iyon. Pa hard to get pa siya ah!

"Heeseung!" sigaw ko sa buong bahay.

Nag echo ang boses ko ng ilang beses bago idi-nial ang kanyang numero.

"Hmm? You're already here?" aniya sa inaantok na tono, "From the main door, turn right, then turn left, and umikot ka ng one eighty degrees, and leave."

Ginawa ko ang bawat sinabi niya nguni't nang paikutin akong muli para harapin ang pintuan ay hindi ko kinaya!

"Do you think nakikipag biruan ako, Lee Heeseung?! Bumaba ka rito!" sigaw ko.

"Aight, I'm coming."

Binaba na niya ulit ang telepono, I sat down sa mga sofa habang naghihintay sa pagbaba niya. Inilibot ko ang mga mata ko sa buong bahay, ang mataas na ceiling na sobrang bongga ay nakaka agaw ng pansin, lalo na ang mga gamit sa paligid na parang antigo na rin. Is this his parents' house?

Narinig ko ang mga hakbang nito, nasa may hagdanan na siya at naka sleep robe, exposing his chest a bit. Umiwas ako ng tingin at naghintay sa pagbaba niya.

"Did you missed me?" panimula niya. "Sa sobrang pagka miss mo ba sakin kaya mo ako pinilit na kitain ka, Miss Yvette? Hay, iba na talaga ang mundo. Tao na ang lumalapit sa malas-"

I cut him out, "What did you say? Well I'm kinda offended, Mr. Lee. Is that how you treat your visitor?" I asked.

Unti-unti pa siyang lumapit sa akin, tumayo siya sa harapan ko pagkababa niya saka ako ikinulong sa pagitan ng dalawang kamay niya.

"No, I don't treat my visitors like that. It' just happened na ikaw ang unang bisita ko rito. And watch your mouth, baby. Remember, you are in my territory. I can do what I wanted to do."

Isang banta para sa akin ang narinig, natakot ako na kung ano ang gawin niya lalo na at kaming dalawa lamang sa malaking bahay na ito! Tinulak ko siya saka nagmadaling tumayo,

"Akala ko ba may pag uusapan tayo? Why do you look like so afraid bigla?" he asked.

"M-Manyak ka!" sigaw ko.

Ilang segundo ang pagdaan ng katahimikan sa aming dalawa, at naputol iyon nang tumawa ng malakas si Heeseung.

"W-What? Hahahaha!" he laughed all by himself na nakahawak pa sa tiyan nito. "I mean, greenminded ka ba? W-Why do you thought of something gross?" tawa pa niya.

I raised my chin up, "W-Well, it's very uncommon to see a woman and a man under one roof talking to each other all alone."

"You're so old school." iling niya.

I smiled, "It's not old school, Mr. Lee. It is for safety. We don't know what you can do and we both don't know each other very well so..."

He gestured the sofa to me, so I slowly went back on sitting. Umupo din siya sa harapan ko at tumingin sa akin.

"So? What brought you here?" Supladong tanong niya.

I grinned, "Parang nitong nakaraan lang ay napaka sweet mong tao, ngayon nagsusuplado kana? Ano yan, doble kara?" I asked.

"If that's what you are asking for, you may now leave. You have no business in someone else' life."

Tumayo na siya saka umakyat sa hagdan, ilang beses ko pang tinawag ang pangalan niya pero hindi na siya lumingon.

Madilim na sa labas kaya hindi ko na siya kinulit pa, nagsisisi ako sa isang katanungang hindi ko man naitanong sakaniya sa isang pagkakataong pagkakamali ko pa.

Naiinis akong pumasok sa school kinabukasan. Nakabusangot lang ako papasok sa gate hanggang makarating sa classroom, nag iingay nanaman si Monica dahil pinagyayabang niya ang bagong pabangong mayroon siya na katulad din ng kay Heeseung.

"Flex ko lang, oh diba? Same kami ng perfume mga lodicakes!"

Yumuko ako sa desk ko pumikit, napuyat din ako sa kakaisip kung paano ko nanaman malalapitan ang isang Lee Heeseung.

"Guys! May chismis ako sainyo!" pasok ng isa naming kaklase na si Jhiyo. "You know our classmate, Daniel diba?" tanong niya.

She got my attention kaya napatingin din ako sakaniya, isa din sa naghihintay ng susunod niyang sasabihin.

"Kaya pala absent siya ilang araw na dahil suspended siya!" she announced.

I wanna ask her what did Daniel do for him to be suspended? But I forced myself not to get involve, yet I am really curious about this issue. What have he done for him to be suspended?

Things are getting strange, weird, and complicated. I hope I can find the real answers right now.