Dating My Hater (Enhypen Series #1)

01

A-note: Hello! If it isn't a bother to you, can you please vote and leave some comments? ^^ It can help me hype myself to write more stories about ENHYPEN. Thank you!

__________________________________________________

i.

Meet the bad boy, all rounder Ace of Enhyfun Academy, Lee Heeseung. It's kinda annoying na sobra syang magaling sa lahat ng bagay. He's a basketball vasity here, and a campus heartthrob. Whenever he walks, all eyes were on him, and he feels like he's a celebrity.

I rolled my eyes as I packed my things and walk straight towards my classroom, break time is already done. I sat down near the window to have some peace, when my best friend Monica came and started to talk about Heeseung Lee.

"Oh my gosh, Yvette! You know what? Ethan looks straight to my eyes and smiled! Aahhhh!" tili niya.

Tinakpan ko ang tainga ko, Monica is one of the biggest fan of Heeseung. She always attending his matches, buys him some stuffs, and treats him a lot. Compared to me as her best friend, wala man ata siyang ginastusan sakin ni piso.

"Tinignan ka lang sa mata, akala mo may gusto na sayo. Assumera ka!" irap ko sakaniya.

"Huwag kang bitter, beshy! Malay mo nahuhulog na pala siya sa akin, ayaw niya lang sabihin kasi baka i-bash ako ng mga fangirls niya 'di ba?" nakangusong sambit nito.

Umupo na siya sa harapan ko habang nakanguso parin, "Akala ko pa naman supportive best friend siya, bakit ayaw niya akong suportahan sa pagkaka gusto ko kay Ethan? Hmp!" pagpaparinig pa niya.

Huminga akong malalim saka bahagyang napailing, pumasok na ang teacher namin sa English kasama ng isa pang hindi kanais-nais na tao.

"Karma mo 'yan." ngisi sakin ni Monica.

Parang huminto ako sa paghinga habang nakatitig sa kasama ng aming guro. Anong ginagawa niya sa classroom namin? Bakit siya nandito?

"Good morning, class!" maligayang bati ng aming guro. "Today, we have a new student. He's an exchange student from Toduro University and he's a top student, so..." tumingin siya dito. "Mr. Daniel, I hope you enjoy your school days here." aniya.

Kumakalabog ang puso ko sa kaba at takot. After so many years, I saw him again. Dumiretso siya sa upuan katabi ko,

"Long time no see, Yvette." sambitla niya habang nakangiti. The smile that I've been longing to see, he showed it to me.

I frowned as he sits beside me, malaki ang ngisi sa akin ni Monica. Na tila nakuha ko na ang pinaka malas na pangyayari sa buong buhay ko. H
Daniel raises his hands every question, amaze na amaze ang mga kaklase ko sakaniya pati na rin ang ibang mga guro.

Hindi ako nakapag recite buong araw, nawalan ako ng lakas ng loob upang magpakitang gilas lalo na't kaklase ko si Daniel. He never fails to make me uncomfortable.

He grabbed my wrist, "Yvette."

Binato ko ang kamay niyang nakahawak sa akin, "Don't touch me, hindi tayo close!" sigaw ko.

Everyone turned their heads on us. Daniel bit his lips and suprisingly hugs me, my eyes widened!

"What.are.you.doing?!" halos pabulong na gigil ang nagawa ko.

"Sshhh, we are causing trouble. Nakakahiya."

Agad akong bumitaw sakaniya at naglakad papalayo, napasapo ako sa noo habang naglalakad.

I selflessly went to the park, and sat on a chair. I stared blankly at the blue sky having no thoughts, I sighed.

I jumped when I saw a face blocking the sky kaya nauntog ang ulo ko sa mukha niya.

"What the?!" he screamed.

Nanlaki nanaman ang mata ko nang makitang iyon si Ethan! The all rounder Ethan De Dios, and popularly known as Lee Heeseung!

"A-Anong ginagawa mo dito?!"

Patuloy parin siya sa pagpunas ng dumurugo niyang ilong, "Ako dapat ang magtanong niyan hindi ba? Anong ginagawa mo dito sa park?! Pinadugo mopa ilong ko!"

"There's no one when I got here! Sinusundan mo ba ako ha?!" I accused.

"Kapal mo naman, sino ka ba para sundan ng isang Heeseung Lee?!" aniya.

Natahimik ako, kumukulo ang dugo kong makita siya pero mas lalong nakakakulong dugo ang makasalamuha siya sa isang maliit park outside the school.

"Mag sorry ka." aniya.

I turned to him, "A-Ano?" sambit ko nang di makapaniwala.

"Mag sorry ka, para mapatawad kita sa ginawa mo."

"Excuse me?! Sino kaba para makatanggap ng sorry ko?"

He clicked his tongue, "Sino ka rin para kausapin ako? Swerte mo nga nakausap mo ako."

"Wow, sino bang may kasalanan kung bat kita kinakausap? Teka bakit nga ba kita kinakausap, you're just nobody, a stranger to me."

He bit his lips na mukhang nagpipigil, his jaw clenched and blink twice. "Sabagay bakit nga ba kita kinakausap, ano ka gold?" aniya saka naglakad papalayo.

Nang bumalik ako sa classroom ay nagpa-panic si Monica. "Yvette!" tawag niya sa akin.

"Diba nag aral ka ng pre-med? Anong dapat gawin sa pagdurugo ng ilong?" aniya habang yinuyugyog ako.

"Ano ba!" sigaw ko sa pagkahilo. "May clinic naman, bat di nalang sa clinic magtanong diba?"

"YVETTE!"

Napatingin kaming dalawa ni Monica sa tumawag sa akin, it's nurse Nics. Kumaway siya sa akin saka ako nginitian.

"I heard nag volunteer ka sa clinic para maging nurse kapag may emergency, hindi ba?" tanong niya.

Kumunot ang noo ko sa pagtatakha, pati na rin si Monica. "Uhh, opo. Pero this was a year ago, and expired na rin po-"

"Hindi, walang expired-expired yan. Excuse kana sa next teacher mo, may emergency kasi sa bahay kailangan ko nang umalis, please take care kf the clinic for me ha! I owe you one!" sabi niya saka tumakbo na palabas ng gate.

I sighed and went straight to the clinic. Inilapag ko ang application form ko at tinitigan iyon. They rejected me a year ago, and now they are hiring me? Weird.

I heard some noise sa may kusina ng clinic, I slowly opened the door to see who is it. But then suddenly, the door opened and I saw topless Lee Heeseung in front of me.

We are both shocked to see each other , but I am more shocked because he's topless!

I turned my back to him and immediately went outside the clinic. Hinabol niya pa ako nguni't hindi siya makalabas dahil wala siyang damit pang ibabaw.

Bumalik ako sa classroom, and I saw Daniel staring at me. Napalunok ako saka kumatok sa pintuan.

"Oh Miss Yvette? What are you doing here? I thought you are incharge sa clinic?" diretsong tanong ni Miss Pam sa akin.

"M-Ma'am there's no one there-"

"So if there's no one? You can't predict the accident! Paano kung may nasugatan ngayom tapos walang tao doon? Kaya mo bang akuin ang responsibilidad na wala ka sa clinic at walang gagamot doon?" taas kilay niyang sambit.

Napayuko ako, "S-Sorry po."

"Go back to the clinic right now!"