Emma's pov
Όταν πηγαίνουμε στο σαλόνι με την Εύα, ο Άρης με τον Αχιλλέα ακόμα να τελειώσουν με την συζήτηση τους. Αρχίζω να ανησυχώ. Τι να λένε; Τσακώνονται; Δεν ακούω φωνές. Ο Αχιλλέας ξέρω πως δεν θέλει να είναι εκεί. Να πάω να τον πάρω; Όχι,όχι. Το να μιλάνε περισσότερο θα βοηθήσει την σχέση τους, όποτε απλά ας περιμένω να τελειώσουν.
«Μην τολμήσεις και με ξανά πεις έτσι» ακούμε τον Αχιλλέα να φωνάζει και βγαίνει νευριασμένος από το γραφείο. Δεν λέει τίποτα, δεν με κοιτάει καν και πηγαίνει κατευθείαν στο δωμάτιο του. Η Εύα κι εγώ κοιτάζουμε προσπαθώντας να καταλάβουμε τι έγινε. Γιατί τσακώθηκαν αυτή την φορά; Βγαίνει από το γραφείο και ο Άρης. Τον κοιτάμε και οι δύο, η Εύα πιο έντονα από εμένα περιμένοντας να ακούσει τι έγινε. Μα,ούτε εκείνος μιλάει. Αγνοεί τα βλέμματα μας και κάθεται στην πολυθρόνα παίρνοντας το κινητό στο χέρι του, όπως ακριβώς θα έκανε και ο Αχιλλέας.
«Ε,εμένα με συγχωρείτε» λέω και σηκώνομαι για να πάω στον Αχιλλέα μπας και μου πει τι έγινε
«Δεν θα μου πεις τι έγινε;» ακούω την Εύα να ρωτάει τον Άρη ενώ κι εγώ η ίδια πηγαίνω να μάθω ακριβώς αυτό. Τι είπε αυτή την φορά ο Άρης και ο Αχιλλέας εκνευρίστηκε;
Μπαίνω στο δωμάτιο κι εκείνος κάθεται στο κρεβάτι,κοιτάζοντας το ταβάνι. Δεν ρίχνει κάποιο βλέμμα προς το μέρος μου μέχρι που κλείνω την πόρτα και κοιτάει να δει ποιος είναι πριν στρέψει πάλι το βλέμμα του στο ταβάνι. «Τι έγινε εκεί;» ρωτάω
«Τι να γίνει; Τα γνωστά» λέει συνεχίζοντας να κοιτάει το ταβάνι. Τα γνωστά; Εμένα δεν μου φαίνεται σαν τα γνωστά. Κι άλλες φορές έχει τσακωθεί με τον Άρης και δεν ήταν έτσι. Και όταν εννοώ έτσι,εννοώ πως δεν ήταν απόμακρος σε εμένα. Τον αισθάνομαι απόμακρο. Είναι η ιδέα μου; Δεν νομίζω. Ίσως να μην έχει όρεξη,μα κι άλλες φορές δεν είχε αλλά με κοίταγε. Τι είπαν εκεί μέσα;
«Είσαι σίγουρος;» ρωτάω γιατί προφανώς δεν τον πιστεύω. Δεν ήταν έτσι πριν μαζί μου ο Αχιλλέας.
«Ναι» απαντάει και με κοιτάει. Επιτέλους! «Λέω να κοιμηθώ. Θα τα πούμε μετά;» με ρωτάει και με πιάνει απροετοίμαστη. Θέλει να κοιμηθεί; Στη μια το μεσημέρι; Ξύπνησα πριν πόσες ώρες; Δύο; Τρεις; Άντε τέσσερις το πολύ!
Δεν θα επιμείνω,όμως. Όταν ξυπνήσει ίσως του έχει περάσει ότι είναι αυτό που συμβαίνει. «Εντάξει» λέω βγαίνοντας από το δωμάτιο του και κλείνοντας την πόρτα πίσω μου. Αυτό μου φάνηκε περίεργο. Ήταν περίεργο; Νομίζω πως ήταν.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
What do you want ?
Teen Fiction«Τι θες;» τον ρωτάω. Με ακολουθεί τόση ώρα, κάτι θα πρέπει να θέλει αλλιώς είναι απλά ανώμαλος. «Τι σε κάνει να νομίζεις πως θέλω κάτι;» ρωτάει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Είναι ελκυστικός και το ξέρει,όλοι στο σχολείο το ξέρουν. «Με ακολουθείς.» λέω...
