To udowodnione, że cały czas, w każdym momencie, ćwierć twojego pola widzenia to cień. Ciemność. Izolacja. Nieznane.
Wyobrażasz sobie, jak byłoby żyć w tej mrocznej części? W ciemności między regałem a ścianą, w przestrzeni pod szafą. Żyć otoczonym przez wszechobecne, przytłaczające poczucie ciemności i nicości. Wiedzieć, że to jest twoje miejsce i zawsze będzie. Być zupełnie sam, nie móc się wydostać, nie mieć żadnego towarzystwa prócz twoich najczarniejszych myśli. Czy ciemność by cię pochłonęła? Czy raczej szukałbyś drogi ucieczki? Żeby jakkolwiek żyć w jasności?
Nie zastanawiam się. Kiedy leżę w łóżku nie śpiąc w nocy, dom zaczyna skrzypieć i przychodzi do życia. Nie zastanawiam się nad tym, że w tym ciemnym czasie, czuję, że ktoś mnie obserwuje. Nie zastanawiam się nad tym, słyszymy tak wiele historii o ludziach, którzy zginęli podczas snu. W tym oto czasie Nieznane króluje nad wszystkim. I nie sądzę, że światło monitora jest na tyle silne, żeby przestraszyć to, co przed chwilą poruszyło się tuż obok twojej prawej stopy.
