SABULUM CLOQUE ACADEMY [COMPLETED]

CHAPTER 4: REASONS

MISS/AGENT M POV:

*Kring *kring *kring *

"Hello?"

"Agent M! Kamusta yung mga bagong studyante?" tanong ng nasa kabilang linya.

"Okay lang naman Dean. We didn't use the memory loss machine on them at sila rin ang ipupunta ko sa isla para tignan kung may nanghihimasok galing sa karatig na lalawigan," swerte nila kasi hindi namin ginamit yung machine sa kanila. Sila lang yung magaaral na hindi nagamitan ng machine but everything has a price.

"Why you didn't use the machine?" gulat na tanong niya.

"Hindi naman po nila sinabi sa isa't isa ang kanilang totoong pangalan," dahil kung sinabi nila magagamitan sila at kung ayaw man nilang magamitan at tumakas, papatayin sila.

Hindi ko lang alam sa ibang studyante kung nagamitan sila. Wala kami nung dumating sila.

The very important rule in the SCA is 'Dont tell your real name if you don't want to die.' or should I say the Golden Rule. If you refuse to use the machine on you, they will kill you.

"Im not in favor of what you did—" I cut her off.

"Dont worry Dean, its all on me." I said in assurance.

"Make sure na kapag tinanong ko sila kung may kakaiba ba sa labas ng Academy, masasagot nila ang mga tanong ko. Naintindihan mo?" kalmadong sabi ni Dean ngunit may awtoridad sa kanyang boses.

I don't know her name, we just call her Dean or Agent A, her codename. Hindi ko pa siya nakikita, iisa lang ang nakakaalam kung ano ang kanyang mukha.

"Yes dean," Saad ko.

"We are an agents, our name and our identity must not revealed. Understood!?" sabi niya.

"Yes Dean," the call ended saktong namang pumasok si Agent R.

"Kanina ka pa ba?" medyo kinakabahan na tanong ko.

"Ibig sabihin ba non, ipapahamak mo yung mga bata para lang malaman niyo kung may nanghimasok? Ang akala ko pinunta mo sila roon dahil nais mong maenjoy sila? Walang experience yung mga yun sa pakikipaglaban isasabak mona? Gagawin mong pain?" I can see anger in his eyes.

'Whats wrong with him?'

"So narinig mo yung usapan namin?" I ask.

"Malinaw at buo," seryoso niyang sabi.

"Matanong nga kita, kailan ka pa nagkaroon ng pakialam sa mga studyante?" I was very curios why is he like this?

"Simula ngayon," there's no lie in his voice.

"Simula ngayon? Ano bang pinakain nila sayo ha?! Simula nung namatay lahat ng kasamahan natin nawalan ka na ng pakialam sa paligid mo, tapos anong meron?! What did you see on them?" tanong ko sapagkat hindi ako makapaniwala.

Bumalik na yung kilala kong Agent R, mapagmahal at gagawin ang lahat upang hindi mapahamak ang mga nasa paligid niya.

"Kasi nakikita ko yung tayo noon sa kanila! Yung masaya at kompleto, yung hindi lang tayong dalawa, paano kung yung mga nakalaban natin pala noon ang naroon tapos paano kung mamatay silang lahat? Ha! Papabayaan mo ba yun?" natahimik ako sa sinabi niya.

"How about you? Why you didnt use the machine on them?" balik niyang tanong.

'Because I feel like I shouldnt use it on them'  sabi ko sa utak ko.

"Huwag kang magalala may alaga ako ron, hindi porket nagsuggest ako, wala na akong plano." trust me Agent R. Lumapit ako sa kanya tsaka ko siya niyakap.