After Five Years

Chapter 2.5

Katatapos lang ng recess ng mga bata at buti rin ay naituwid namin ang recess ng walang away o asaran. Dahil sa pangyayari na ito, naniniwala na ako na bat--.

"Teacher Shaze! Teacher Shaze! Si Terrence po sinabihan po ako ng ugly!" Deli said while she is infront of the teacher's table. Habang sinasabi pa nga niya yan ay matalim na tinitignan at tinuturo niya pa si Terrence. Sa set-up namin ngayon para kaming nasa presinto.

Pumunta naman ako sa harapan ng teacher's table kung nasaan si Deli para mas makausap ko siya. Akala ko naman last day na nila kahapon as enemy tapos extended pala. Dapat talaga hindi na ako nagpakampante dahil kahit ano pwede mangyari!

"Terrence anak, come here... *gesture ng lapit* Do not be afraid, come here anak. Teacher Shaze is not mad and I will never be so come here, anak. *smile*" Bumaba ako para magkalevel kami ni Deli at bumaling kay Terrence. Sinabi ko naman iyon dahil sa nakikita ko sa mukha ni Terrence na natatakot siya na baka pagalitan ko siya. Nag-aalinlangan pa kasi siya na lumapit sa akin habang napadiin ang pagkakapit sa kaniyang upuan at ang mga paa ay umaatras naman.

Pinaupo ko muna si Deli sa pwesto niya at ngayon naman ay pumunta ako sa pwesto ni Terrence na ngayon ay nakayuko na sa akin at ang dalawang kamay ay nasa likod na niya. May kaniya-kaniya din naman na ginagawa ang mga bata at hindi na nakiusyoso pa sa maliit na alitan nila Deli at Terrence. Palibhasa ay kanina pa nila inaabangan na sumapit ang next subject namin ngayon, ang Science kaya yung iba ay pinaglalaruan muna ang mga laruan nila. Yung iba naman ay pinapakita sa mga kaklase ang laruan na mayroon sila at nakikipaglaro.

"Terrence anak, is it okay po with you to tell Ma'am Shaze po if you said something to Deli?" Still nakayuko pa rin siya habang ako ay naka level sa kaniya. Kinuha ko na rin ang dalawa niya na kamay mula sa kaniyang likuran at hinawakan iyon habang nagsasalita ako para malaman niya na hindi ako galit sa kaniya. Hindi ko naman kasi kaya na magalit sa mga anak ko na ito at walang dahilan para magalit sa kanila. Ang innocent, cute, and sweet kaya nila!

Laking gulat ko na may tumulong patak ng tubig sa mga pisngi niya kaya dumadagundong ang tunog ng puso ko. At isa lang ang naiisip ko ngayon, baka nga natakot ko siya!

"Sorry, anak. I am sorry, Terrence. *punas ng luha gamit ang thumb kay Terrence* Stop crying na, anak. Teacher Shaze is not mad." Hindi ko na alam ang gagawin ko dahil baka nga talaga natakot na siya sa akin. Kailanman kasi ay hindi ko pa siya nakita na umiyak kaya nagulat ako ng umiyak siya. Kasalanan ko talaga ito. Bakit ko ba kasi pinilit siya na magsalita kahit na mukhang ayaw naman niya? Shaze, your brain is not a figurine just only to display! But, him crying infront of me makes me wondering kung natakot ba talaga siya sa akin or may iba pa na dahilan? Huwag naman sana.

I even passed one yesterday which is Gavin because of the instruction and then now, Terrence is crying in front of me. I am so frustrated and disappointed with myself dahil I allow them to feel some pain. Before kasi na maisipan ko na magteacher especially choosing Kindergarten, I promise myself that I will not let my babies be hurt. Ayun na kasi ang turing ko sa kanila, hindi na estudyante kung hindi parang tunay na anak na. But, of course, I always keep my limitations on every action. Seeing one of them crying in front of me and worst, because of me, is what truly breaks my heart. In that case, I tend to overthink every night and feel like I did not do my job well. I am not the teacher that they need. And that my family was right, that teaching is not for me.

Pinunasan ko naman ang mga luha niya gamit ang kaliwa at kanan na thumb ko at sinserong nginitian siya to signal him that it is okay and I am not mad at him. I even pat his head dahil nagbabakasali ako na tatahan na siya. Terrence just looks at me while having those watering eyes, nose move up and down together with his shoulders, and a sad bottom lip.