အကျော်ဇေယျ အရှင်သခင်၏ ဇနီး (Myanmar Translation)

Summary for 295-320

က်င့္ၾကံေရးစင္တာက ကတ္နီက တစ္ကတ္ပဲ ရွိလုိ႕ မိုေလးနဲ႕ လင္းေရွာင္က ခြဲျပီးေတာ့ စင္တာကို သြားရတယ္။ အဲဒိမွာတင္ ရန္သူေတာ္ေဟာင္း ခ်ိဳင္မိသားစုရဲ႕ အႏြယ္အဖြဲ႕တစ္ခု နဲ႕ မိုေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ ျငိေနၾကပါတယ္။ အၾကီးအကဲေတြ ရွိလို႕ ကိစၥၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတာ့ ျဖစ္မသြားပါဘူး။ 

က်င့္ၾကံေရးစင္တာထဲက ကတ္နီဇုန္ထဲမွာက အခန္း ၃၁ ခန္းပဲ ရွိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေရတြက္ၾကည့္ရင္ အခန္းသံုးဆယ္ပဲ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ျပီး တစ္ခန္းကို ေဖ်ာက္ထားပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေနာက္ပိုင္းအခန္းေတြ က်ရင္ ပါပါလိမ့္မယ္။ အဲဒိမွာ က်င့္ၾကံတာကေန မိုေလး အဆင့္တစ္ဆင့္ တက္သြားပါတယ္။ သံုးရက္ လည္း ၾကာသြားပါတယ္။ သူ႕ခ်စ္ခ်စ္ၾကီး ေစာင့္ေနမွာ စိုးလို႕ သံုးရက္ထဲနဲ႕ ျပန္သြားပါေလေရာ။

ကိုယ္တို႕ အခ်စ္ေတာ္ၾကီး ယူေရွာင္မိုက သူက သြားက်င့္ၾကံေနခ်ိန္မွာ သူ႕ခ်စ္ခ်စ္ကို ေဆးလံုးေတြ သြားေရာင္းခိုင္းပါသတဲ့။ အေရာင္းအဝယ္က သိပ္မေကာင္းတဲ့ အခါက်ေတာ့ အရည္အေသြးျမင့္ ေဆးလံုးေတြ ကို ေရာင္းရင္ေကာင္းမလား လို႕ ေတြးၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့ သူရွာမေတြ႕တဲ့ သံုးဆယ့္တစ္ခန္းေျမာက္အခန္းကို လင္းေရွာင္ကို သြားေမးေတာ့ အဲဒိအခန္းက အခန္းေတြရဲ႕ အလယ္ေခါင္မွာ ရွိျပီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕ စိတ္စြမ္းအင္အားက အရမ္းကို ေကာင္းမယ္လို႕ လင္းေရွာင္က ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ 

ျပီးေတာ့ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကတ္ေတြ ျပန္လဲျပီးေတာ့ လင္းေရွာင္ သံုးမယ့္ ကတ္ထဲကို အမွတ္ေတြ ေျပာင္းေပးျပီး ေနာက္တစ္ေန႕ လင္းေရွာင္က က်င့္ၾကံေရးစင္တာကို တစ္ေယာက္ထဲ သြားပါတယ္။ မိုေလးကေတာ့ အခန္းမွာ ေနခဲ့ျပီး ေဆးပင္ေတြစုိက္ ေဆးေတြေဖာ္နဲ႕ ဆယ္ရက္ ၾကာသြားတယ္။ အဲဒါေတာင္ လင္းေရွာင္က ျပန္မလာေသးေတာ့ သူ႕ဘာသာပဲ ေဈးသြားေရာင္းဖို႕ ထြက္ခဲ့သည္။ ေရာင္းဝယ္တဲ့ ေနရာက သူတို႕ ေနတဲ့ ေနရာကေန မိနစ္ေလးဆယ္ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ အဲဒိေနရာမွာက အဝင္ဝနားက ဆိုင္ခံုေတြက လူေတြ အံုျပီး အထဲေရာက္ေလ လူနည္းေလပါပဲ။ အဝနားက ဆိုင္ခံုေတြ လိုခ်င္ရင္ အမွတ္ေတြနဲ႕ ဝယ္ရတယ္။ တစ္ခါ ေပးေခ်ျပီးရင္ အဲဒိလူ ေက်ာင္းကေန ထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္အထိ အက်ံဳးဝင္ပါတယ္။ ေနာက္နားက ဆိုင္ခံုေတြကေတာ့ ေပးေခ်ဖို႕ မလုိပါဘူး။ အဲဒိ ဆုိင္ခံုေတြရဲ႕ အေပၚမွာ တံဆိပ္ျပားေတြ ရွိတယ္။ အဲဒိခံုကို သံုးခ်င္ရင္ တံဆိပ္ျပားကို ယူလိုက္ရံုပါပဲ။ ဆုိင္ခင္းခ်င္တဲ့သူေတြကလည္း ဆိုင္ခံုမွာ တံဆိပ္ျပား ရွိမရွိကို ၾကည့္ျပီး ေနရာယူလို႕ ရပါတယ္။ တစ္ခါ ေနရာေရြးထားရင္ လဝက္သံုးခြင့္ရွိပါတယ္။