"Twój uśmiech zawsze sprawiał, że nie wiedziałem, co czuć. Powoli zabijał mnie i wzmagał we mnie uczucie strachu przed utratą ciebie." Napisał i zamknął dokument tekstowy.
•••••••
Shipy główne:
〖Kun x Ten〗
〖Haechan x Renjun〗
•••••••
Piosenki przewod...
Kun obudził się w środku nocy i dostrzegł dziewiętnaście nieodebranych połączeń i pięć wiadomości od swojej rodzicielki. Westchnął i przeniósł wzrok na śpiącego Chittaphona. Nie chciał zostawiać go samego, a tym bardziej nie uśmiechało mu się go budzić.
Nawet nie odpisywał, bo wiedział, że zaraz będą telefony z pretensjami. Postanowił zrobić to rano i wytłumaczyć, że rozładowała mu się bateria i spędził noc u Chittaphona.
– Kun? – mruknął zaspany. – Co robisz?
– Nic. Śpij dalej – szepnął i przymknął powieki.
Poczuł, jak chłopak wierci się i odwraca do niego przodem.
– Czy my zasnęliśmy? – zapytał.
– Na to wychodzi.
– Wszystko w porządku?
– Tak, dlaczego?
– Nie uśmiechasz się.
– Jest środek nocy...
– Wiem, przepraszam. – Przerwał mu i zamknął oczy.
Starszy podziwiał przez chwilę jego urodę, po czym także zasnął.
⊱⋆∙⚜∙⋆⊰
Donghyuk obudził się w ramionach Renjuna. Nie pierwszy raz, ani nie ostatni, lecz nie czuł się najlepiej. Ostatnio ma straszne wahania nastroju i mimo posiadania przy sobie Renjuna nie potrafi zatrzymać niektórych myśli.
– Hej, słońce – szepnął Chińczyk, zacieśniając uścisk na jego talii.
– Hej – odparł i uśmiechnął się mimowolnie.
– Dziś też nie idziesz do szkoły? Możesz tak opuszczać lekcje?
– Taeyong wszystko załatwi.
– To dobrze.
Chłopak odwrócił się do niego, a Renjun posłał mu zmartwione spojrzenie. Młodszy wydął usteczka, chcąc sprawiać wrażenie, że nic mu nie jest.
– Ej, czemu tak patrzysz? – zapytał ostatecznie, lecz ten tylko złapał go za brodę i przysunął się bliżej.
– Chciałbym zabrać cię stąd, schować przed całym światem i mieć tylko dla siebie – powiedział po chwili. – Teraz, gdy wiem, że to odwzajemniasz, nie boję się aż tak bardzo tego, jaki jestem.
– Nie boisz się bycia najcudowniejszym chłopakiem pod słońcem?
– Nie. – Parsknął.
– Ale będziemy sobie nadal dokuczać? – zapytał ze smutkiem.
– Oczywiście!
Zaśmiali się, a Donghyuk podniósł do pozycji siedzącej. Chciał mu zapewnić, że będzie pracował nad sobą i swoją psychiką, ale w ostatnim momencie ugryzł się w język.
Nie mógł mu tego obiecać.
⊱⋆∙⚜∙⋆⊰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
