"Twój uśmiech zawsze sprawiał, że nie wiedziałem, co czuć. Powoli zabijał mnie i wzmagał we mnie uczucie strachu przed utratą ciebie." Napisał i zamknął dokument tekstowy.
•••••••
Shipy główne:
〖Kun x Ten〗
〖Haechan x Renjun〗
•••••••
Piosenki przewod...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Liczba polubień: 276 tenlee_art Louis i Leon muszą czuć się zaszczyceni mając okazję posłuchać rapsów @ dandan na żywo
Zobacz wszystkie komentarze: 87 ty_ong @ dandan czemu wczoraj nie odpisywałeś? ↪️dandan @ ty_ong bo byłem zajęty
Nana_na ucz mnie mistrzu
XiaooJun dogaduje się lepiej z kotami niż ludźmi ↪️dongsookie_ @ XiaooJun dziwisz się?
yuta_o kiedy na karaoke? ↪️della_han @ yuta_o jeśli tylko wyjdziesz ze swojej piwnicy to nawet i zaraz ↪️Nana_na @ della_han @ yuta_o też chcę
Mark zauważył, że dziewczyna jest dostępna. Bez wahania podjął się rozmowy.
Użytkownik m_ark1 rozpoczął konwersację z użytkownikiem irehh.
m_ark1 Cześć Podjadę po ciebie o 19tej, ok?
irehh Oki, będę czekać!
Uśmiechnął się do siebie i odruchowo spojrzał na zegarek – siedemnasta pięćdziesiąt sześć. Miał jeszcze około godziny. Sam dokładnie nie był pewny, czego chce. Stwierdził, że robił to, co podpowiada mu intuicja.
– Wychodzę – oznajmił rodzicom i nawet nie czekał na odpowiedź.
Odpalił auto i ruszył do Seoyoung. Znalazł się pod jej domem siedem minut przed czasem. Napisał, że już jest, ale nie musi się spieszyć, lecz ta po trzech minutach zeszła.
– Cześć – powiedziała nieśmiało, gdy zajęła miejsce pasażera. – Gdzie jedziemy?
– Cześć. – Przyglądał się jej chwilę. – Jadłaś?
– Nie.
– Bulgogi?
– Tak – odpowiedziała niemal natychmiast.
Dotarcie na miejsce zajęło im stosunkowo długo, bo Mark chciał zabłysnąć i skręcił w uliczkę, z której ciężko było mu później wyjechać.
Seoyoung na szczęście była wyrozumiałym pasażerem i nie szydziła z niego tak, jakby zrobił to Haechan.
– Po krótkiej przejażdżce dotarliśmy – oznajmił Mark, zaciągając ręczny.
– Krótka przejażdżka, tego mi było trzeba – zaśmiała się i wysiedli z auta.
W ciszy skierowali się w głąb pomieszczenia, siadając w jego najdalszej części. Po chwili przyszedł kelner, zapisał zamówienie i polecił deser.
