Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~~~
"Harold.. Hoşgeldin evine."Harry, duyduğu iğrenç sesle mide asidinin yukarıya doğru geldiğini hissetti, onu gidermek için sertçe ve seslice yutkundu. Ne işi vardı bunun yine burda?!
"Burada ne arıyorsun Lowell? İçeriye nasıl girdin?" Kırgın ve bıkmış bakışlarıyla ona bakar Harry'yi görünce ayaklandı Lowell.
"Sadece-" Lowell'ın açık açık ne istediğini söylemek için açılan dudakları çalan kapıyla geri kapanmıştı. Ah! Hadi ama! Şuan gelecek zaman mıydı gerçekten?
Sert adımlarla kapıya ulaşınca hızlıca açmıştı kapıyı Harry. Bir an önce salona geri dönüp şu saçma konuşmayı yapmak istiyordu. Gerçi kapıda ona kıpkırmızı olmuş gözlerle bakan Louis'yi hiç beklemiyordu. Bu seferki kızarıklık uyuşturucudan kaynaklı değildi ve Harry bunu ilk bakışta anlamıştı.
Louis ise yine yardım istediği için buraya gelmişti. Burası ona evindeymiş gibi hissettiriyordu. Telefonunu nasıl kapattığını, buraya nasıl geldiğini bile bilmiyordu mavi gözlü olan aslında. Yeşil gözlere geldiğini onları görünce idrak etmişti ve buraya geldiği için utanmıştı. Yaptığı şey saçmaydı buraya gelmemeliydi. Her sıkıştığında tanımadığı bir adama sığınamazdı sonuçta.
Gözünden akmaya çalışan yaşı akmadan daha silip hızla arkasını döndü gitmek için. Harry, Louis'nin gitmek için hareketlendiğini idrak ettiğinde peşinden ilerleyip hemen onu eve soktu. Kapıyı kapatıp Louis'ye döndü. Kıpkırmızı gözlerinden akmaya çalışan yaşları görünce korktu. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu! Ne olduğunu bile bilmiyordu ki! Tam ağzını açıp ne olduğunu soracaktı ki duyduğu sesle sinirden gözlerini yumdu birkaç saniye.
"Harold? Neler oluyor bebeğim?" Harry gözlerini aynı sinirle açtığında karşısında ona bakan kıpkırmızı olmuş bir çift mavi göz gördü. Söyleyecekleri, yapacakları kısacası aklındaki herşey uçup gitmişti birkaç saniyede. Kendini toparlayıp Louis'nin gözünden akan bir damla yaşı sildi sağ elinin baş parmağıyla.
"Sen sıcak bir duş al Lou. Ben sana kıyafet getireyim.Sonra da yemek yeriz. Acıkmışsındır." Louis'yi kırılacak bir varlıkmış gibi belinden tutup banyoya doğru yönlerdirdi. Olanları şaşkınlıkla izleyen Lowell'ı hiç umursamadan odasına girip dolaptan; geçen seferkinin aksine siyah spor bir şort ve yeşil bir sweatshirt çıkarttı. Yine aynı şekilde, aynı çekmeceden iç çamaşırı aldı. Banyonun kapısını çalıp içeriye girdi ve kıyafetleri yine aynı yere koydu. İçinden bir ses 'onu kontrolet' diye bağırdığı için kafasını duşakabine doğru çevirdi. Ve buğulu camdan gördüğü kadarıyla; Louis ellerini duvara yaslamış ve başından aşağı akıp giden suyu hiç umursamıyordu.
