ဂျောင်ကု တစ်ရေးနိုးလာတော့ ရေအရမ်းဆာနေသည်။စားပွဲခုံပေါ်က ရေဘူးထဲမှာလဲရေကကုန်နေသည်။ဂျောင်ကု ဂျီမင်ကိုနှိုးဖို့ကျတော့လဲ ဘေးနားမှာနှုတ်ခမ်းလေးလုံးတုံးတုံးနဲ့အိပ်နေတာ ချစ်စရာ။တစ်ချက်နမ်းပြီး ကုတင်ပေါ်မှာဆင်းလိုက်ပြီးအောက်ထပ်ကိုခြေသံဖွကာ ဆင်းသွားသည်။ရေသောက်ပြီးပြန်တက်လာတော့ ချစ်ရသူက ခုနကအတိုင်း ပုံစံမပျက် အိပ်နေတာတွေ့တော့မှ သက်ပြင်းချမိသည်။ ပြန်မအိပ်သေးဘဲ ချစ်ရသူအား ကြည့်နေရင်း မျက်ရည်တွေကျလာသည်။ဘာကြောင့်များလဲ??
မနက်နိုးတော့ ထူးထူးခြားခြား ထမင်းဝိုင်းကတိတ်ဆိတ်နေသည်။
"ဂျီမင်..နေမကောင်းဘူးလားမောင်လေး"
"ကောင်းပါတယ် အမမီယောင်းရဲ့ ခြေတွေလက်တွေတအားကိုက်နေလို့"
"ဟင် ဆေးခန်းပြကြည့်မလား"
"ရပါတယ်ကူးရဲ့ ငါဆေးသောက်ပြီးအိပ်လိုက်ရင်ပျောက်သွားမှာပါ"
"နေမကောင်းရင်လဲဆေးခန်းပြလေ။အနာရင်းမှဆို ဆေးမတည့်တာမျိုးရှိတယ်။မဖြစ်ခင်ကြိုပြထား"
"ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ်လ်"
"အသေးလေး မောင် ပြီးပြီ"
"ဟုတ်"
ဂျောင်ကုတို့ထွက်သွားတော့ မီယောင်းမှ
"ဂျီမင်လေး တစ်ခုခုဖြစ်နေသလားလို့"
"ညီမရယ်နေသိပ်မကောင်းဘူးပြောသွားတာပဲ"
မီယောင်းလည်းဘာမှမပြောတော့ဘဲထမင်းသာဆက်စားနေတော့သည်။ဂျောင်ကုအဖေလဲ တစ်ချက်တွေးမိသွားသည်။
× × × × × ×
"မောင် ရေချိုးရအောင်"
"အသေးလေး မင်း မောင့်ကိုများတစ်ခုခုစိတ်ဆိုးနေလား။မင်းတစ်မနက်လုံး မောင့်ကိုအကြည့်မဆုံသေးဘူး"
"ဂျောင်ကု...မင်းခြေထောက်တွေပြန်ကောင်းနေတာဘာလို့ငါ့ကိုမပြောတာလဲ"
"အ..အသေးလေး.."
"ငါမေးနေတယ်လေ!"
ဂျောင်ကုဘာမှမပြောလို့ ဂျီမင်စိတ်ပျက်လက်ပျက်ခေါင်းခါကာ အပြင်ထွက်မည်ကြံတော့..
YOU ARE READING
စက္ကူပန်းလေး(Complete)
Romantikkမင်း သိပ်မြတ်နိုးပါတယ်ဆိုတဲ့စက္ကူပန်းလေးတွေကိုငါစိုက်ထားသလို မင်းသိပ်ကြိုက်နှစ်သက်ပါတယ်ဆိုတဲ့ဆေးလိပ်လေးတွေလဲသောက်တတ်နေပြီလေ။
