Öğretmen Hanım Ve Yüzbaşı (TAMAMLANDI)

19

Geç oldu biliyorum o yüzden kusura bakmayınn. İyi okumalar oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin sizleri seviyorum 😊💜

Doğukan

Saatler olmuştu hastaneye geleli, doktor beyin sarsıntısı geçirdiğini ve yarın sabaha kadar uyutulacağını söylemişlerdi. Saatlerdir düşünüyordum, bir türlü hazmedemiyordum Aslı'nın başına gelenleri. Ben onu bencillikle suçlarken o ne büyük acılarla tek başına savaşmış. Eğer bana anlatsaydı her şey daha farklı olurdu, belki de olmazdı. O adamları o zaman yakalasaydım kesin öldürürdüm hemde hiç düşünmeden ama şimdi, şimdi Aslı'nın benim bunu yapacağımı bilerek çekip gitmesi benim canımı fazlasıyla yakmıştı. O adamları öldürmeyecektim şimdi ama ölmek için bana yalvaracaklardı, Aslı bir uyanıp o adamların eşkalini verdiğinde onları doğduğuna pişman edeceklerdi ama önce Aslı'nın yanında olmam ona yalnız olmadığını göstermem gerekiyordu. İçimde hala bir parça kırgınlık vardı, belki hiç tereddüt etmeden çekip gitmişti, belki beni bir an bile düşünmemiş o iğrenç heriflerden uzağa gitmek için gitmişti. Ona bunu soracaktım ama şimdi zamanı değildi ona eskisi gibi aşık mıydım sahiden onu bile bilmiyordum tek bildiğim onun kucağımda baygın yatması beni çok korkutmuştu ona zarar gelmesinden deli gibi korkuyordum. Onu bir daha kaybetmek istemiyordum, özlüyordum ona karşı büyük bir özlem vardı içimde ama ona bir daha gözüm kapalı güvenir miydim hayır. Söylediği her cümlede acaba benden bir şey mi saklıyor, bana yalan mı söylüyor, yoksa benim öfkeme yenik düşmemem için benden bir şey mi saklıyor, en büyük korkum yine bir sabah uyandığımda onu bir daha görmeyecek olmasıydı beni yeniden terk etmesiydi. Belki zamanla geçerdi bu korkularım ama çok zaman lazımdı hemde çok.

Sabahı zor etmiştim tek başıma o buram buram ölüm kokan hastane koridorunda, Barış ambulans geldikten sonra kaybolmuştu o şerefsize de ilk fırsatta gününü gösterecektim.  
Öğlene doğru Aslı uyandırılmıştı, bedenindeki ve başındaki ağrılar  dışında başka bir şeyi yoktu Allaha şükür. Doktor her an kötü bir şey söyleyecek gibiydi ama şükür ki söylememişti, doktor gittikten sonra Aslı mahçup bir ifade ile bana bakıyordu. Onu o halde görmek istemiyordum artık yavaşça yatağının yanına gidip baş ucundaki koltuğa oturdum "biraz daha iyi misin?" dedim. Aslı yutkunup bana baktı "iyiyim sadece başım ağrıyor" dedi. Derin bir nefes aldım "yarın sabah bizim karakoldan Sadık gelecek o adamların eşkalini senin anlattıklarına göre çizecek eğer dediğin adamların sabıkası varsa sana fotoğraf gösterilecek ordan kim olduğunu bize söylersin. Şimdi biraz dinlen topla kendini" dedim ketum bir ses tonuyla. Aslı yüzü düşmüş bir şekilde başını salladı "tamam" dedi sadece. Onunla böyle konuşmama alışkın değildi ona ilişkimizin ilk gününden beri böyle soğuk davranmamıştım, kendimi zorluyordum öyle yapmak için eğer biraz daha bu odada durursam Aslı'nın boynuna sarılıp onu ne kadar özlediğimi söyleyecektim fakat şimdi olmazdı daha hiçbir şeyi oturup konuşmamıştık. Derin bir nefes alıp ayağa kalktım "Tamer abi ile konuşacağım daha sonra da yemen için sana bir şeyler alırım hastane yemeklerinin berbat olduğunu biliyorum" dedim. Aslı hiçbir şey demeden olur anlamına başını salladı, hızlı adımlarla odadan çıkıp aşağıya indim belki bahçede biraz kafamı dinlerdim.

1 HAFTA SONRA

Çisem izin alıp Aslı ya bakmak için gelmişti bende isimlerini öğrendiğim adamları bulmak için bu gün Kars'a dönecektim. Aslı'ya bu gün son kez veda edecektim o adamları bulup doğduklarına pişman ettiğimde artık önümüzde hiçbir engel kalmayacaktı. Kapının önünde karşımda duran Aslı'ya baktım "gidiyorum ben, ararım seni fazla yorulma dinlen dokrutun dediği gibi" dedim. Aslı başını sallayıp "o adamları bulursan ne yapacaksın?" dedi endişeli bir ses tonuyla. Manasızca ona baktım "hiçbir şey, bileklerine kelepçe takıp hapse tılakacağım" dedim. Aslı inanmayan gözlerle bana baktı "umarım" dedi sadece. Küçük çantamı yerden alıp çıktım evden, bir haftadır Aslı ile doğru dürüst konuşmamıştık doğrusu ben konuşmak istediğimde hep bir sorun çıkıyordu ama o adamları bulduğun zaman hiçbir sorun kalmayacaktı artık Aslı gönül rahatlığı ile Kars'a geri dönebilirdi eğer huzursuz olursa da başka bir yere giderdik. Belki de artık beni istemiyordu bir sene görmemişti beni, unutmuştu belki çoktan. Çalan telefonla daldığım düşüncelerden çıkıp telefonu açtım arayan Sadık idi.